Τοιχοποιίες

Το επικρατέστερο υλικό δόμησης στο χωριό είναι η πέτρα. Τα κτίρια κατασκευάζονται αποκλειστικά από πέτρα και ξύλο. Εκτός μερικών εξαιρέσεων, το σύστημα δόμησης είναι η φέρουσα τοιχοποιία. Οι τοίχοι κατασκευάζονται από αργούς, ημιλαξευτές και λαξευμένες λίθους, ενώ η στέγαση των κτισμάτων (για την οποία θα γίνει αναφορά στη συνέχεια) γίνεται με τετράριχτες στέγες από σχιστόπλακες. Εξαιρέσεις αποτελούν οι θόλοι (π.χ. η βρύση του Παράσχη στο βορειοδυτικό άκρο) για την στέγαση και οι τοξοστοιχίες για την στήριξη του κτιρίου –μοναδικό παράδειγμα στον οικισμό αποτελεί η τοξοστοιχία στον ναό του Αγίου Νικολάου.

Τα διαφορετικά είδη τοιχοποιίας παρατηρούνται σε κατασκευές διαφορετικής λειτουργίας. Οι αργολιθοδομές χρησιμοποιούνται κυρίως  για την κατασκευή μαντρών και ξερολιθιών, με σκοπό την αντιστήριξη του εδάφους. Σπάνια είναι η εφαρμογή τους σε κατοικίες. Σε αυτές, αξιοποιούνται οι ημιλαξευτές και λαξευμένες λίθοι, με τις πρώτες να εμφανίζονται συχνότερα. Αν και η πέτρα παραμένει εμφανής, το αρμολόγημα φαίνεται να γίνεται με τη χρήση μεγάλης ποσότητας κονίας. Επιπλέον, η κονία δεν εφαρμόζεται μόνο στην διεπιφάνεια των λίθων, αλλά και στο εμπρόσθιο μέρος της τοιχοποιίας, με αποτέλεσμα να μην είναι διακριτά τα όρια της κάθε πέτρας.

Εξαιρετικής σημασίας για την σύνδεση των τοίχων είναι οι ξυλοδεσιές, οριζόντια ξύλινα δοκάρια που τοποθετούνται σε μερικές στάθμες της τοιχοποιίας, διατρλεχουν τον τοίχο και "πλέκονται" στις γωνίες "δένοντας" την κάθε πέτρινη επιφάνεια. Ταυτόχρονα ως ξυλοδεσιές και βάση για την στέγη λειτουργούν οι ξύλινες δοκοί που τοποθετούνται στο ανώτερο τμήμα της τοιχοποιίας.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του τρόπου αυτού δόμησης είναι και η διαμόρφωση των γωνιών και των ανοιγμάτων.

Οι γωνίες διαμορφώνονται από μεγαλύτερες και προσεκτικά λαξευμένες πέτρες σε κανονικό γεωμετρικό στερεό. Η μακρύτερη πλευρά τοποθετείται εναλλάξ σε κάθε στρώση προς τη μία και την άλλη κατεύθυνση των κάθετων μεταξύ τους τοίχων. Έτσι, επιτυγχάνεται η βέλτιστη συγκράτηση των δυο αυτών τοιχοποιιών.

Όσων αφορά στα ανοίγματα, οι κατακόρυφες παρειές τους διαμορφώνονται όμοια με τις γωνίες. Ποικιλία παρατηρείται ως προς τη γεφύρωση το πρέκι. Οι περιπτώσεις που διακρίνουμε είναι οι εξής:

1. Οριζόντιο πρέκι. Διαμορφώνεται από (α) συνεχή λίθο ή (β) ξύλινες διατομές.
2. Τοξωτό πρέκι, με ημικυκλικό θόλο. Παρατηρείται συνηθέστερα στις εισόδους των αυλών, δηλαδή στις αυλόπορτες.
3. Χαμηλωμένο τόξο. Διαμορφώνεται με θολίτες.
4. Χαμηλωμένο τόξο με ελκυστήρα. Το τόξο διαμορφώνεται με θολίτες. Ο ελκυστήρας είναι άλλοτε από πέτρα, άλλοτε από ξύλο.

Η ποδιά των παραθύρων (όπως αυτή εμφανίζεται στις όψεις των κτιρίων), παρουσιάζει επίσης τυποποίηση. Διαμορφώνεται είτε από (1) δυο λίθους, οι οποίες συμφωνούν με την κατακόρυφη εξωτερική παρειά της υπόλοιπης τοιχοποιίας, είτε από (2) μια μόνο λίθο. Στην περίπτωση αυτή, (2α) η λίθος μπορεί να εξέχει από την τοιχοποιία ή (2β) να ακολουθεί το όριό της, όπως στην προαναφερθείσα εκδοχή.