Το τοπικό δομικό σύστημα του χωριού έχει ως χαρακτηριστικό του την πέτρα. Τα κτίρια δομούνται από πέτρινους φέροντες τοίχους. Οι εξωτερικοί τοίχοι είναι οι φέροντες, στο εσωτερικό συναντώνται μόνο διαχωριστικά στοιχεία. Την βαριά αυτή κατασκευή έρχεται να στεγάσει η ξύλινη στέγη, σκεπασμένη από σχιστολιθικές πλάκες.
Οι λίθοι που χρησιμοποιούνται εντοπίζονται στη γύρω περιοχή της Ηπείρου, ακόμα και στο χωριό. Σε ορισμένες περιπτώσεις μεταφέρονταν πετρώματα από άλλα γειτονικά χωριά, ανάλογα με τις προτροπές του μάστορα και του συνεργείου που αναλάμβανε το έργο. Το πάχος των εξωτερικών τοίχων υπολογίζεται στα 60 εκατοστά, ωστόσο αυτό διαφοροποιείται αναλόγως προς της απαιτήσεις. Το μέγεθος των πετρών ωστόσο ποικίλει. Στη βάση της οικοδομής χρησιμοποιούνται μεγαλύτερων διαστάσεων πέτρες, ενώ καθώς αυτή υψώνεται, μειώνονται και οι διαστάσεις. Ως προς την επεξεργασία, δεν συναντώνται αργολιθοδομές στα κτίρια. Οι ημιλαξευτές λίθοι έχουν ευρύτατη χρήση, ενώ τις ακολουθούν σε συχνότητα οι λαξευτές. Ιδιαίτερη μέριμνα δίνεται στις γωνιόλιθους, οι οποίες είναι πάντα μεγάλου μεγέθους, καλά λαξευμένες και τοποθετούνται εναλλάξ κατά την μία και την άλλη έννοια της γωνίας ώστε να δέσουν επαρκώς τους κάθετους μεταξύ τους πλευρικούς τοίχους.
Απομακρυσμένα από τις γωνίες τοποθετούνται τα ανοίγματα. Η διαμόρφωσή τους περιγράφεται στη σχετική ενότητα.
Το επόμενο και εξίσου σημαντικό χαρακτηριστικό του τοπικού δομικού συστήματος είναι η ξύλινη στέγη. Όπως περιγράφεται στην αντίστοιχη ενότητα, έχει ξύλινο σκελετό, τελική επικάλυψη από σχιστόλιθους, είναι τετράριχτη και εδράζεται στην λίθινη τοιχοποιία.
Συμπερασματικά, στους Καλαρρύτες το παραδοσιακό δομικό σύστημα των κτιρίων είναι η φέρουσα λιθοδομή.