Ιστορικά Στοιχεία

Το Κυπαρίσσι είναι ένα παραθαλάσσιο χωριό έχοντας τον Πάρνωνα να υψώνεται από πάνω του και με την άκρη του να βρέχεται από το Μυρτώο Πέλαγος. Το Κυπαρίσσι χτίστηκε κοντά στο βουνό για προστασία από τους πειρατές, όταν αυτοί λεηλατούσαν τις ακτές της Πελοποννήσου. Αργότερα, όταν πέρασε ο κίνδυνος, δημιουργήθηκαν οι παραθαλάσσιοι οικισμοί Παραλία και Μητρόπολη, τα επίνεια του Κυπαρισσιού.

Το Κυπαρίσσι είναι χτισμένο στη θέση της αρχαίας πόλης που ονομαζόταν Κύφαντα, λόγω της μορφολογίας της περιοχής - με τις απότομες χαράδρες και τις καμπύλες βουνών και λόφων από την λέξη κύφος και σημαίνει κύρτωμα. Τα Κύφαντα ήταν γνωστά για ένα από τα σημαντικότερα Ασκληπιεία, δηλαδή θεραπευτήριο του αρχαίου κόσμου. Οι ασθενείς έμπαιναν σε γούρνες λαξευμένες στο βράχο που γέμιζαν με ιαματικό νερό το οποίο ανάβλυζε από το βουνό. Σύμφωνα με την μυθολογία η Αταλάντη χτύπησε με το δόρυ της τον βράχο και άρχιζε να αναβλύζει νερό. Στο ιερό σπήλαιο βρισκόταν το μαρμάρινο άγαλμα του Ασκληπιού. Η θέση αυτής της σπηλιάς προσδιορίζεται σήμερα ψηλά στον βράχο, πάνω από το υδραγωγείο και προσεγγίζεται μέσω ανηφορικού μονοπατιού.

Λίγο μετά τη σύσταση του Ελληνικού κράτους χτίζονται οι πρώτες κατοικίες στην Παραλία του Κυπαρισσιού με χαρακτηριστικό κτίριο το πρώτο της γραμμής, ο αποκαλούμενος “ΠΥΡΓΟΣ”.  Κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Πύργος στέγαζε μισθωμένο φυλάκιο των Ελληνικών αρχών ενώ έπειτα καταλήφθηκε από αντιστασιακές δυνάμεις. Το ‘44, το Γερμανικό ναυτικό προσεγγίζει το χωριό δια θαλάσσης, καταστρέφει τον Πύργο με πολυβόλα και έπειτα αποβιβάζονται και ακολουθούν δολιοφθορές από αυτούς. Ο Πύργος ανακατασκευάζεται το ‘90, αλλά ακόμη φέρει μερικά από τα σημάδια των σφαιρών.

Η μακροχρόνια οδική απομόνωση του κυρίως μέχρι τη δεκαετία του ‘70, το έκανε να είναι σήμερα ένας από τους ελάχιστους μη αλλοιωμένους παραδοσιακούς οικισμούς στις ακτές του Μοριά, ο οποίος διατηρεί το χρώμα και τον παραδοσιακό του χαρακτήρα. Παλαιότερα, η πρόσβαση ήταν με φέρρυ από Πειραιά. Κατά το ’60 δημιουργείται ο δρόμος που ενώνει το Κυπαρίσσι με το Λεωνίδιο καθώς και άλλοι ορεινοί δρόμοι που ακόμη καθιστούν δύσκολη τη πρόσβαση στο χωριό. 

Ο μοναχικός οικισμός μετατρέπεται σε τουριστικό κέντρο κατά τους θερινούς μήνες και πολλοί διάσημοι επισκέπτες το έχουν επιλέξει κατά καιρούς για να κάνουν ήσυχες διακοπές.