Πλατείες - Πλατώματα - Ελεύθεροι Χώροι

Πλατείες και πλατώματα:

Στον οικισμό του Λαμποκάμπου όσον αφορά τους δημόσιους χώρους παρατηρήθηκε η ύπαρξη δύο πλατειών. Η πρώτη τοποθετείται στην αρχή του οικισμού κάτω από τη κεντρική επαρχιακή οδό Μολάων-Κυπαρισσίου η οποία κατασκευάστηκε από το πολιτιστικό σύλλογο Λαμποκάμπου «η Φρέγκρα» με τη συνδρομή του Δήμου Μονεμβασίας  και εγκαινιάσθηκε το 2018. Η δεύτερη και ηλικιακά προγενέστερη πλατεία τοποθετείται στο κέντρο του οικισμού, στην Αγορά όπου κάποτε δέσποζε μια Αμυγδαλιά -σύμφωνα με μαρτυρίες κατοίκων- και αποτελούσε τοπόσημο του χωριού καθώς υπήρχε εκεί από τη δημιουργία του. Αφουγκραζόμενοι την πλατεία και τη σημασία της για τον οικισμό και τη προσωπική μας εμπειρία καταλήγει κάνεις στο συμπέρασμα ότι η νέα πλατεία αποτελεί ξενο σώμα για το χωριό, είναι εκτός κλίμακας για τον οικισμό αλλά και παρατηρήθηκε ερημωμένη σχεδόν όλη τη διάρκεια της ημέρας. Η νέα πλατεία είναι σηματοδοτημένη όχι όμως νοηματοδοτημένη από τους κατοίκους,. Ακόμη και αν οι σχεδιαστικές προδιαγραφές της νέας πλατείας ευνοούν τις κοινωνικές δραστηριότητες, οι Λαμποκαμπήτες επιλέγουν τις εορτές και τα γλέντια να τα πραγματοποιούν στη παλιά πλατεία, που είναι στο πυρήνα του χωριού και την έχουν οικειοποιηθεί εδώ και πολλά χρόνια. 

Αν αναλογιστεί κάνεις ότι ο Λαμπόκαμπος αποτελεί αρβανίτικο χωριό,  η απουσία πολλών πλατωμάτων και δημόσιων ελεύθερων χώρων είναι προφανής καθώς οι Αρβανίτης ήταν κλειστοί άνθρωποι και συνήθιζα να συγκεντρώνονται για τις κοινωνικές συναναστροφές τους εντός σπιτιού .

Στέρνες:

Ο Λαμποκάμπος αποτελεί ξηρό τόπο, επομένως ερευνήθηκε ο τρόπος που προμηθεύονται οι κάτοικοι νερό. Από παλαιότερα έως και σήμερα η κάτοικοι εκμεταλλεύονται το νερό της βροχής,  και το συλλέγουν μέσω στέρνας Οι στέρνες λοιπόν παρατηρήθηκαν τόσο στο δημόσιο χώρο όσο και εντός κατοικιών.Τα σπίτια που χτίστηκαν μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα δε διέθεταν τη δική τους στέρνα, για το λόγο αυτό δημιουργήθηκε η ανάγκη κατασκευής κοινών στερνών. Σε διάφορα σημεία του χωριού όπου υπήρχε κατωφέρεια, οι τότε κάτοικοι έφτιαξαν στέρνες οι οποίες γέμιζαν νερό από τη γύρω κατωφερική περιοχή, αφού πρώτα κατασκεύαζαν αυλάκια με κατεύθυνση προς τη στέρνα. Οι στέρνες, όπως και σε κάθε αρβανίτικο χωριό, διαμορφώθηκαν με βάση τις οικογένειας (στέρνες τζωρτζαίων, στέρνες μανικαίων, στέρνες δουκαίων).