Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Το χωριό ξεκίνησε να δημιουργείται περί τα τέλη του 18ου αιώνα, όπως απορρέει και από την ιστορική αναδρομή. Ως πρώτοι κάτοικοι θεωρήθηκαν αυτοί της Κρεμαστής αλλά και κάποιοι κτηνοτρόφοι που δημιούργησαν στο Λαμποκαμπο πρόχειρους γεωργικους καταυλισμούς (στανοτόπια) προς αναζήτηση νέων τόπων βόσκησης και ηπιότερων χειμώνων. Έως τις αρχές του 19ου αιώνα έχουν εγκατασταθεί δύο ακόμη οικογένειες (οι Μανικαίοι και οι Τζωρτζαίοι), έτσι σιγά σιγά δημιουργείται μια συγκροτημένη κοινωνία. Από τότε, όπως είναι σύνηθες στα Αρβανίτικα χωριά, ο πληθυσμός του χωριού ήταν οι 3 οικογένειες που το συγκροτούσαν (Τζωρτζαίοι-Μανικαίοι-Δουκες) καθώς και οι απόγονοι αυτών.

Επαγγελματική ζωή του χωριού 

Η Ο Λαμπόκαμπος με το ορεινό του ανάγλυφο δεν ευνοούσε την ανάπτυξη διαφόρων δραστηριοτήτων, μεταξύ αυτών και της γεωργίας, παρά μόνο στα 2.500 στρέμματα που ήταν καλλιεργήσιμα. Ανάλογα με τη μορφολογία, τη σύσταση και το χρώμα του εδάφους οι Λαμποκαμπήτες τα ξεχώριζαν, ώστε να μπορούν να τα εκμεταλλευτούν ποικιλοτροπως. Σε γενικές γραμμές είχαν αναπτύξει δικά τους μέσα και εργαλεία για τη βέλτιστη λειτουργία των επαγγελμάτων τους. 

Συγκεκριμένα οι κάτοικοι του χωριού στο παρελθόν ασχολούνταν με τη γεωργία, τη κτηνοτροφία, την αμπελουργία, τη μελισσοκομία, το κυνήγι,  τη κατασκευή ασβέστη από τους Καμιναραίους και τα ασβεστοκάμινα. Παλαιότερα είχε αναπτυχθεί και η βιοτεχνία στο Λαμποκαμπο και συγκεκριμενα αυτής της υφαντής, της πλεκτικής και του κεντήματος, της ξυλοτεχνίας και της ξυλογλυπτικής, της υλοτομίας και της σαγματοποιιας (κατασκευή σαμαριών) .

Παλαιότερα επαγγέλματα υπήρξαν ο αγωγιάτης (ο μεταφορέας ζώων κυρίως προς τους Μαλάους), ο ευνουχιστής (στείρωση ζωων), ο πεταλωτής ή αλμπάνης (ο τεχνίτης που έβαζε πέταλα στα ζωα), ο σκαφέας, ο χτίστης, ο τσαγκάρης και ο μουσικός.

Σήμερα οι κάτοικοι του χωριού ασχολούνται κυρίως με τη κτηνοτροφία,  τη γεωργία και τη μελισσοκομία.

Η πληθυσμιακή εξέλιξη του χωριού και με τις επίσημες επιγραφές.