Κτίριο Α3

Το κτίσμα αυτό είναι της κατηγορίας "Σχήμα Γ", που απότελει άλλη μία από τις βασικές τυπολογίες του οικισμού. Το ισόγειο σε κάτοψη είναι του προαναφερθέντου σχήματος με το κομμάτι στην κλειστή γωνία του "Γ" να συμπληρώνεται από έναν εξωτερικό χώρο με ένα ελαφρώς πιο υπερηψωμένο από το έδαφος δάπεδο. Έχει δύο χώρους που χωρίζουν στην τομή των πλευρών του "Γ", με τον μικρό να έχει βοηθητικό ρόλο και να έχει πρόσβαση από το εξωτερικό δάπεδο και να συνδέεται μονάχα εξωτερικά με τον κύριο χώρο ο οποίος έχει μια δευτερεύουσα είσοδο από το πλάι στο δάπεδο αυτό και μία κύρια από την πρόσοψή του. Εσωτερικά υπάρχει ένα χώρισμα το οποίο σε αντίθεση με τον παραδοσιακό τρόπο με τα ρίκια, είναι φτιαγμένο με ξύλινο σκελετό που παραπέμπει σε αρκετά πιο σύγχρονο τρόπο κατασκευής. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αποτελεί η πρόσβαση στον ορόφο. Απο το πλάι του εξωτερικού δαπέδου υπάρχει πέτρινη σκάλα - η οποία από κάτω της έχει ένα εσωτερικό άνοιγμα ως ενός σημείου - η οποία ενώ όλο το κτίριο είναι φτιαγμένο με αργολιθοδομή, τα πατώματα ξύλινα με δοκάρια και σανιδες και πολλά άλλα παραδοσιακά χαρακτηριστικά, καταλήγει σε ένα τσιμεντένιο εξώστη πρωτού μπει μέσα στο κτίριο. Ο όροφος ακολουθεί το σχήμα του ισογείου, έιναι όμως μονόχωρος με αρκετα εσωτερικά χωρίσματα και στο μπροστά μέρος του έχει ένα μικρό τσιμεντένιο μπαλκόνι. Η στέγη του λόγω της κάτοψης είναι σύνθετη και τα κουφώματά του αν και ξύλινα είναι παρουσιάζουν κάσες περιμετρικά. Σύμφωνα με τους κατοίκους το κτίριο αυτό αποτελούσε από το 1930, όπου και χτίστηκε περίπου, μέγαλο χώρο συγκέντρωσης και διασκέδασης όλου του οικισμού ικανό να χωρέσει έως και 100 άτομα. Με το πέρασμα των χρόνων όμως φαίνεται πως ο χαρακτήρας του άλλαξε με βάση αυτά που άφησε πίσω πριν εγκαταλειφθεί.