Μεταγενέστερες Επεμβάσεις

Το χωριό κατοικείται πάνω από έναν αιώνα. Μετά την παύση της οικοδομικής δραστηριότητας, χρησιμοποιούνται τα υπάρχοντα κελύφη οπότε, για να καταστούν οι παλιές οικίες κατοικήσιμες απαιτήθηκε ένας αριθμός παρεμβάσεων από τους κατοίκους.

Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του χωριού είναι ότι αυτές οι παρεμβάσεις είναι σχετικά περιορισμένες, και όπου πραγματοποιήθηκαν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, εναρμονίζονται με τον παραδοσιακό χαρακτήρα του οικισμού.

Με κριτήριο λοιπόν το βαθμό στον οποίο οι παρεμβάσεις προκαλούν ή όχι την αλλοίωση του χαρακτήρα του οικισμού, μπορούμε να τις κατατάξουμε σε ήπιες και έντονες.

Ήπιες:

-Αντικατάσταση της παραδοσιακής αρμολόγησης των τοίχων από λάσπη σε τσιμέντο. Αυτή η πρακτική εφαρμόστηκε σε όλα σχεδόν τα κτήρια. Παρόλο που η επέμβαση είναι ήπια, είναι πιθανόν να προκαλέσει προβλήματα στο μέλλον αφού αυτό το σφράγισμα δεν επιτρέπει την κατάλληλη διαπνοή του τοίχου, με αποτέλεσμα να εγκλωβίζεται υγρασία στο εσωτερικό του. Αυτό έχει κακές συνέπειες, ειδικά για τις ξυλοδεσιές, αφού χωρίς την εκτόνωση της συσσωρευμένης υγρασίας, κινδυνεύουν να σαπίσουν.

-Τα μπαλκόνια είναι ανύπαρκτα στο χωριό ίσως λόγω του κλίματος της περιοχής. Αυτά που υπάρχουν είναι μεταγενέστερες προσθήκες κατασκευασμένες από μπετονένιες πλάκες και ξύλο. Παρόλα αυτά, η κλίμακά τους είναι προσαρμοσμένη στην κλίμακα του χωριού οπότε η αλλοίωση που προκαλούν δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική.

-Κάλυψη των σκεπών με τσίγκο. Με τον καιρό η στεγανότητα των σκεπών ελαττώθηκε. Το νερό έμπαινε στις κατασκευές και προκαλούσε φθορά των ξύλων, και στη περίπτωση που μια στέγη κατέρρεε, γκρεμιζόταν ολόκληρο το κτίσμα. Δημιουργήθηκε λοιπόν η ανάγκη για αντικατάσταση των παλιών στεγών. Όμως η έλλειψη οικονομικών πόρων αλλά κυρίως η έλλειψη εξειδικευμένων τεχνιτών οδήγησε στην φθηνή και εύκολη λύση του τσίγκου. Παρόλο που οι επεμβάσεις αυτές έχουν μεγάλο αντίκτυπο στην εικόνα του οικισμού, δεν τις θεωρούμε έντονες διότι είναι εύκολα αναστρέψιμες.

Έντονες:

-Προσθήκες όγκων στα κτήρια. Όταν αυτό πραγματοποιείται στην κλίμακα του οικισμού χρησιμοποιώντας τοπικά υλικά (ξύλο, πέτρα) τότε το αποτέλεσμα δεν είναι ιδιαίτερα αισθητό και άρα αρνητικό. Υπάρχουν όμως περιπτώσεις όπου τέτοια μέριμνα δεν έχει ληφθεί και παρατηρούνται έτσι τα χειρότερα παραδείγματα παρεμβάσεων:

-Αντικατάσταση των σχιστόλιθων των σκεπών με κεραμίδια. Σε αντίθεση με τη χρήση τσίγκου, η λύση αυτή είναι δυσκολότερα αναστρέψιμη. Τα ελάχιστα κτήρια με αυτό το χαρακτηριστικό ξεχωρίζουν ιδιαίτερα έντονα μέσα στον οικισμό.

-Διερεύνηση η διάνοιξη ανοιγμάτων. Και σε αυτή την περίπτωση, όταν δεν λαμβάνεται υπόψη η κλίμακα και οι τυπολογίες που χρησιμοποιούνται στο χώρο αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του οικισμού. Η ανάγκη για μεγαλύτερα ανοίγματα ανάγκασε τους κατοίκους σε χρήση άλλων υλικών που τους πρόσφεραν αυτή την ιδιότητα, με αποτέλεσμα μια μη αναστρέψιμη επέμβαση στην συνολική εικόνα του χωριού..

-Τοποθέτηση σύγχρονων ξύλινων ή μεταλλικών κουφωμάτων και παντζουριών. Παρ' όλα αυτά όμως, οι έντονες επεμβάσεις αποτελούν την εξαίρεση και όχι τον κανόνα. Η μεγάλη πλειοψηφία των παρεμβάσεων που έχει υποστεί το Γαναδιό είναι διακριτικές και πετυχαίνουν να μην αλλοιώνουν τον παραδοσιακό χαρακτήρα του.

Τέλος, όσο αφορά τις παρεμβάσεις στον ιστό της πόλης, το δίκτυο των δρόμων και των στενών στο εσωτερικό του χωριού παραμένει όπως έχει διαμορφωθεί στο παρελθόν, με μόνη εμφανή διαφορά την επιδιόρθωση των κατεστραμμένων καλντεριμιών με τη χρήση τσιμεντοκονίας. Στην περιφέρεια οι επεμβάσεις είναι πιο έντονες, με τη διάνοιξη πλατιών χωματόδρομων και ασφαλτόδρομου για την εξυπηρέτηση των αυτοκινήτων.