Στο δημόσιο χώρο, εκτός από το δίκτυο των δρόμων, απαραίτητη είναι και η ύπαρξη πλατειών και ελεύθερων χώρων που εξυπηρετούν ανάγκες λειτουργίας του δομημένου χώρου. Στην περίπτωση των Καλαθένων, η πλατεία με την έννοια του πεδίου δραστηριοποίησης των ανθρώπων, τόπου συνεύρεσης και συναναστροφής δεν συναντάται.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να αναφερθεί η ύπαρξη ενός πλατώματος στην «καρδιά» του οικισμού. Πρόκειται για ένα ανοικτό πεδίο από το οποίο ξεκινούν δρομάκια προς τέσσερις κατευθύνσεις. Αποτελεί ένα ξέφωτο και μία ανάσα του δικτύου των εσωτερικών δρόμων του οικισμού.
Μικρότερα πλατώματα διαμορφώνονται και σε άλλα σημεία του οικισμού, και αποτελούν τις μικρές γειτονιές που είτε χωρίζονται, είτε ενώνονται με τα δρομάκια που διατρέχουν το χωριό. Επίσης, ανοιχτούς χώρους δημιουργούν και οι αυλές των σπιτιών, κυρίως όταν βρίσκονται πάνω στο δρομάκι.
Επίσης, είναι σύνηθες οι μικροί οικισμοί να αντικαθιστούν τις κοινωνικές παροχές της πλατείας, με τις παροχές του καφενείου του οικισμού. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το κλασικό καφενείο του χωριού είναι αυτό που φιλοξενεί τις κοινωνικές ανάγκες των κατοίκων και αποτελεί τον τόπο και τον χώρο συγκέντρωσης. Έτσι και το καφενείο των Καλαθένων, με μια τσιμεντοστρωμένη αυλή βρίσκεται τοποθετημένο στην πλευρά του κεντρικού δρόμου και σχετικά κοντά στην αρχή του οικισμού.
Τέλος, ένα χαρακτηριστικό πλάτωμα του οικισμού αποτελεί ο χώρος μπροστά από ένα μεγάλο κτίριο σε ερειπωμένη κατάσταση, δημιουργώντας πλέον περισσότερο πέρασμα παρά χώρο εκτόνωσης του μεγάλου αυτού κτίσματος.
Επομένως, πλατεία με την σημερινή χρήση του όρου μπορεί να μην υπάρχει στο χωριό, υπάρχουν, όμως, μικρά ξανοίγματα που δημιουργούνται από τις συναντήσεις των εσωτερικών δρόμων και τη διαμόρφωση των γειτονιών, οι αυλές των σπιτιών που βρίσκονται σε διάλογο με τα δρομάκια, αλλά και το καφενείο σα χώρος συνάθροισης των κατοίκων.