Αξονομετρική Τομή

Μέσα από την κατασκευαστική ανάλυση του κτηρίου 20 μελετάται το δομικό σύστημα της περιοχής, καθώς, παρόλο που είναι ερείπιο, συγκεντρώνει τα περισσότερα κατασκευαστικά παραδοσιακά στοιχεία.

Βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της "κάτω" γειτονιάς. Πρόκειται για δείγμα που ανήκει στην τυπολογία της διώροφης κατοικίας με επέκταση στο ισόγειο και εξωτερική σκάλα.

Το ισόγειο  περιλαμβάνει τους χώρους του καθημερινού, όπως επίσης και έναν εξωτερικό φούρνο και ένα τμήμα (επέκταση) όπου πιθανότατα φυλάσσονταν τα ζώα. Στον όροφο, βρίσκονταν οι χώροι ύπνου, στους οποίους γινόταν πρόσβαση μέσω της εξωτερικής λίθινης σκάλας. Κάτω από τη σκάλα υπάρχει καμάρα, η οποία διαμορφώνει την είσοδο του ισογείου. Υπόγειο δεν υπάρχει, πράγμα που δικαιολογείται από τον τρόπο θεμελίωσης.

Το κτήριο εδράζεται στο φυσικό βράχο, ενώ άλλου τύπου θεμελίωση φαίνεται να απουσιάζει. Κατακόρυφο δομικό στοιχείο του κτηρίου είναι η τοπική πέτρα (αμμόπετρα), καθώς στην περιοχή υπήρχε τοπικό λατομείο. Κορμοί κυπαρισσιού έχουν το ρόλο των οριζόντιων φερόντων συστημάτων (δοκάρια). Αυτά, φέρουν μικρότερης διατομής δευτερεύοντα ξύλινα δοκάρια και μια στρώση από καλάμια ή κλαδιά. Η επιφάνεια του δαπέδου αλλά και των δωμάτων παραδοσιακά διαμορφώνεται από μία τελική επίστρωση λεπίδας (πατημένο χώμα). Παρόλα αυτά εντοπίζεται κατά τόπους η αντικατάσταση της από σκυρόδεμα. Επιπλέον, τμήματα των πέτρινων στοιχείων έχουν αντικατασταθεί από τσιμεντόλιθους.

Διατηρούνται τα ξύλινα κουφώματα και ορισμένα από τα παραδοσιακά δώματα. Οι υπόλοιπες οροφές και τα πατώματα έχουν γκρεμιστεί, αποκαλύπτοντας έτσι τον τρόπο κατασκευής του κτηρίου.

Η τελική επεξεργασία των τοίχων παρουσιάζει ενδιαφέρον. Η τοπική πέτρα είναι ψαθυρή και διαβρώνεται εύκολα, πράγμα που καθιστά αναγκαία την προστασία της με κάποιο επίχρισμα. Για λόγους αισθητικής, αυτό συνήθως  είναι έγχρωμο, με χρώματα όπως  λουλακί ή ώχρα.