Η περιοχή των Λουσακιών εμφάνισε μεγάλη ακμή ήδη από τον 5ο -6ο αιώνα μ.Χ., περίοδος κατά την οποία συναντώνται και εκκλησίες Βυζαντινού ρυθμού. Η πρώτη ιστορική αναφορά των Λουσακιών έγινε το 1577, κατά την ενετική κυριαρχία του νησιού, από τον Francesco Barozzi. Ύστερα, αναφέρεται ξανά το 1583 από τον Πέτρο Καστροφύλακα, μέσα στο πλαίσιο απογραφής των ενετοκρατούμενων νησιών της Ελλάδας, και μία ακόμη φορά το 1630.
Στις Λουσακιές περιλαβάνεται ο οικισμός της Μεράδας, το όνομα του οποίου προέρχεται από την έκφραση ήμερος τόπος>ημεράδα>Μεράδα. Κατά μια άλλη εκδοχή η ονομασία προήλθε από τις Νεράιδες λόγω της μαγευτικής ομορφιάς του τοπίου.
Ο οικισμός της Μεράδας οφείλει την ανάπτυξη του στη γειτνίαση του με τον αρχαίο οικισμό της Πολυρρήνιας. Συγκεκριμένα, ύστερα από την απελευθέρωση της Κρήτης από την Οθωμανική κυριαρχία το 1897, δύο πλούσιες οικογένειες της Πολυρρήνιας μεταφέρθηκαν στην περιοχή των Λουσακιών και έθεσαν τα θεμέλια για την ανάπτυξη της Μεράδας με την ανοικοδόμηση των κατοικιών τους εκεί. Οι δύο αυτές οικογένειες είναι οι πρόγονοι των οικογενειών Κουρτάκη και Πατερομιχελάκη που κατοικούν σήμερα στη Μεράδα. Το όνομα της οικογένειας Πατερομιχελάκη, μάλιστα, προέκυψε από τον Πατεράκη Μιχάλη που έζησε στον οικισμό στις αρχές του 20ου αιώνα.
Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι η Μεράδα δεν ανήκει μέχρι στιγμής στους διατηρητέους οικισμούς.