Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

Την δεκαετία του 1940 οι μόνιμοι κάτοικοι του οικισμού ήταν περίπου 350. Βασική οικονομική δραστηριότητα των κατοίκων αποτελούσε η γεωργία και κυρίως η παραγωγή κρασιού. Το χωριό διέθετε 3 καφενεία (το πιο παλιό καφενείο έκλεισε στα τέλη του ’50 και κατέρρευσε γύρω στο 2012 και το τελευταίο καφενείο έκλεισε τη δεκαετία ’80).

Η σταδιακή εγκατάλειψη του οικισμού ξεκίνησε πριν 50 χρόνια. Αυτό συνέβη γιατί η χάραξη της νέας επαρχιακής οδού δεν συμπεριέλαβε τον οικισμό της Μεράδας, παρά την επιθυμία των κατοίκων. Με βάση την απογραφή του 2011 οι καταγεγραμμένοι ως μόνιμοι κάτοικοι του οικισμού είναι 80. Αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αφού σύμφωνα με μαρτυρίες των κατοίκων, πολλοί επισκέπτονταν απλώς τα χωράφια τους, ενώ κατοικούσαν σε άλλες πόλεις.

Σήμερα, οι μόνιμοι κάτοικοι του οικισμού είναι γύρω στους δεκαπέντε. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι τρεις από αυτούς είναι ξένοι. Οι συγκεκριμένοι, χωρίς να έχουν δεσμούς με την περιοχή, επέλεξαν να μετοικίσουν σε αυτόν τον ήσυχο και για άλλους ξεχασμένο τόπο. Ο ένας μάλιστα εξαυτών είναι ζωγράφος και διατηρεί έκθεση ζωγραφικής στην περιοχή των Λουσακιών.

Ακόμη, οι απόγονοι της οικογένειας των Πατερομιχελάκηδων που κατοικούν σήμερα στον οικισμό, δραστηριοποιούνται στην παραγωγή κρασιού, τσικουδιάς, αλλά και λαδιού. Οι εγκαταστάσεις της οικογενειακής επιχείρησης βρίσκονται στη Μεράδα, δίπλα στα αμπέλια και τους ελαιώνες τους.

Τέλος, ένα από τα σπίτια του οικισμού έχει μετατραπεί σε ξενώνα, ο οποίος συμμετέχει και στο πρόγραμμα Airbnb.