Πληθυσμιακά Στοιχεία, Οικονομικές και Παραγωγικές Δραστηριότητες

 Ο πληθυσμός της Δημητσάνας κατά την απογραφή του 2001 υπολογίστηκε στα 611 άτομα. Προπολεμικά η Δημητσάνα είχε το διπλάσιο αριθμό κατοίκων, ενώ το 1960 είχε φτάσει να έχει περίπου 2000 κατοίκους, Πολλοί, όμως Δημητσανίτες μετανάστευσαν στην Αμερική ή την Αυστραλία για εύρεση εργασίας. Οι περισσότεροι κάτοικοι δεν είναι μόνιμοι, αλλά κατά τους χειμερινούς μήνες, εγκαταλείπουν το χωριό, ενώ ο πληθυσμός  που διαμένει όλο το χρόνο υπολογίζεται περίπου στα 250 άτομα. Το σύνολο αυτών είναι συνταξιούχοι ενώ οι υπόλοιποι είναι κυρίως γεωργοί και κτηνοτρόφοι, καθώς και τεχνίτες διαφόρων άλλων ειδικοτήτων. Ένα σημαντικό ποσοστό των κατοίκων ασχολείται με τον τουρισμό, διατηρώντας ξενώνες ή εμπορικά καταστήματα. Το χωριό είναι ευρέως γνωστό για το σπάνιο φυσικό του κάλλος και την πλούσια παράδοσή του, γι' αυτό και ελκύει τουρίστες καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου. Κινητήρια δύναμη της τοπικής οικονομίας υπήρξε η υδροκίνηση με πηγή τα άφθονα νερά της περιοχής. Οι κάτοικοί της, εκμεταλλευόμενοι τη δύναμη των νερών που έρεαν από τις πηγές γύρω από το φαράγγι του Λούσιου,  κατασκεύασαν διάφορες βιοτεχνικές εγκαταστάσεις όπως αλευρόμυλους, νεροτριβές, βυρσοδεψεία και μπαρουτόμυλους, χρησιμοποιώντας παραδοσιακούς μηχανισμούς. Οι εγκαταστάσεις αυτές συνέβαλαν  στην οικονομική άνθηση της Δημητσάνας και την δημιουργία του υπαίθριου μουσείου υδροκίνησης το 1997, ο αρχιτεκτονικός σχεδιασμός και η αποκατάσταση του οποίου πραγματοποιήθηκε από το  γραφείο ‘’ Γιάννης Κίζης και Συνεργάτες ‘’. Ειδική μνεία πρέπει να δοθεί στην παραγωγή μπαρούτης με την οποία ασχολήθηκαν κατά παράδοση οι κάτοικοι του χωριού.