Το οικιστικό πνεύμα στα «Παλλαμηδέικα» το οικιστικό πνεύμα είναι αποσπασματικό και ακανόνιστο, με αποτέλεσμα να δίνεται χώρος για τη διαμόρφωση αυλών και πλατωμάτων. Στη γειτονιά αυτή δεν περιλαμβάνει την κεντρική πλατεία του χωριού, το λεγόμενο «Φόρο». Εδώ ο δημόσιος χώρος συντίθεται από το δρόμο και τους διαπλατύνσεις του, οι οποίες βρίσκονται είτε σε συμβολές καλντεριμιών, είτε συμπίπτουν με τοπόσημα και σημεία αναφοράς, όπως εκκλησίες και κρήνες. Η σχέση μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου χώρου είναι σαφής καθώς προσδιορίζεται από περιφράξεις και φυσικά όρια. Εξαίρεση στην παρατήρηση αυτή αποτελεί η ευρύχωρη αυλή της σχολής του αργυροχρυσοχοοίου που προσφέρει στους κατοίκους έναν ευχάριστο χώρο στάσης με ελεύθερη πρόσβαση.