Τοπόσημα

                    I.            Ιερός Ναός Αγίων Αποστόλων
Πρόκειται για τρίκλιτη βασιλική του 1886, κτισμένη από Ζουπανιώτες τεχνίτες προερχόμενους από τον Πεντάλοφο (πρώην Ζουπάνι) της Δυτικής Μακεδονίας. Εντυπωσιακό είναι το κωδωνοστάσιο της που θεμελειώθηκε το 1902 με μελέτη του Βολιώτη Παραδοσιακού αρχιτέκτονα Απόστολου Περπινιαννη και αποπερατώθηκε το 1914. Κατασκευάστηκε  από πέτρες και μάρμαρο της  περιοχής ‘’Βράχος Αργαλαστής’’.
Το κτίσμα έχει τετράγωνη βάση , ύψος 25 μ. ,και περιλαμβάνει δύο καμπάνες ρωσικής κατασκευής και ωρολόγιο ελβετικής κατασκευής ωρολόγιο δωρεά Χατζάκου που τοποθετήθηκε τον Μάιο του 1914. Φαίνεται ότι πρόκειται για αντίγραφο του Κωδωνοστασίου της Αγίας Φωτεινής στη Σμύρνη, το οποίο κατέρρευσε το 1950.         

        II.                    Παρθεναγωγείο ή  «Ελληνικό Σχολείο»                                                                                                                                  Το κτήριο έχει ανεγερθεί το 1892 , με δωρεά του Θεοδώρου Δ. Γιωργατζή. Στις αρχές του 20ου αιώνα(1902-1912)  διευθυντής του ήταν ο ποιητής και φιλόλογος Κώστας Βάρναλης. Μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο ερημώθηκε, αλλά  ανακαινίστηκε τα τελευταία χρόνια και σήμερα  χρησιμοποιείται ως μουσείο λαϊκής τέχνης και  χώρος φιλοξενίας εκδηλώσεων.

                III.            Πλατεία
Η πλακόστρωτη πλατεία με τα μεγάλα αιωνόβια πλατάνια αποτέλεσε από την εποχή της Τουρκοκρατίας το κέντρο του χωριού, το σημείο δηλαδή ανταλλαγής προϊόντων(παζάρι) και κοινωνικής συνεύρεσης. Χαρακτηριστικό της το κτίριο του καφενείου, εποχής του βασιλέως ‘Ωθωνα, που προσέδωσε νέα διάσταση στον ψυχαγωγικό ρόλο της πλατειάς και μαρτυρά την αλλαγή στην μορφή των οικισμών του Πηλίου τον 19ο αιώνα. 

               IV.            Εκκλησία Αγ. Παρασκευής
Στον ομώνυμο λόφο βρίσκεται η νέα εκκλησία της Αγ. Παρασκευής .Η πρώτη πυρπολήθηκε από τους Τούρκους το 1823. Η πέριξ συνοικία της ονομάζεται επίσης Αγ. Παρασκευή.

                 V.            Οικία Μαργαρίτη Δημάδη
Πρόκειται για την οικία όπου έζησε ο Μαργαρίτης Δημάδης πρωτοστάτης στην  Επανάσταση του 1821 και μέλος της Φιλικής Εταιρεία.

               VI.            Μονή  Αγίου Νικολάου
Στην  θέση Πάου,  2 χλμ. νοτιοδυτικά της Αργαλαστής βρίσκεται η Μονή του Αγ. Νικολάου που καλύπτει έκταση 600 στρεμμάτων με θέα στον Παγασητικό κόλπο.
Η Μονή ιδρύθηκε το 1732 και καταστράφηκε από τους Τούρκους το 1831. Ο μοναστηριακός χώρος είναι περιτειχισμένος και περιλαμβάνει στο κέντρο της μεγάλης αυλής το ναό του Αγίου Νικολάου και τα πέριξ λιθόκτιστα διώροφα κτίσματα.
Η Μονή έχει παραχωρηθεί μέχρι το 2084 στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για τη λειτουργία Πολιτιστικού-Συνεδριακού Κέντρου

             VII.            Εκκλησία Αγίου Ταξιάρχη
Ευρίσκεται στην  κορυφή λόφου, 3,5 χλμ βορειοδυτικά από την παραλία της Πάλτσης  και με μοναδική θέα  στις ανατολικές ακτές της Μαγνησίας και το Αιγαίο πέλαγος.
Κατασκευάστηκε το 1776 από τον Στέργιο Μπασδέκη. Προς τιμήν της, διοργανώνεται μεγάλο πανηγύρι στις 5 & 6 Σεπτεμβρίου, γιορτάζοντας τη μνήμη των Αγίων Ταξιαρχών.

           VIII.            Λίθινα Τοξωτά Γεφύρια
Η απαράμιλλη αρχιτεκτονική των Ηπειρωτών μαστόρων και η τεχνική κατεργασίας της πέτρας είναι αποτυπωμένες στα πέντε λίθινα τοξωτά γεφύρια , κάθε ένα από τα οποία εντάσσεται στο φυσικό περιβάλλον και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα του.

Ευρίσκονται στις εξής περιοχές:

              IX.            Κρήνες  
Αποτελούν χαρακτηριστικό και εντυπωσιακό δείγμα της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής. Είναι μικρών διαστάσεων λίθινες κατασκευές, συνήθως φτιαγμένες από λίθους, ενώ ποικίλλουν στη μορφή τους. Κατατάσσονται σε δύο διαφορετικούς τύπους, ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους. Έτσι, υπάρχουν οι απλές ασκεπείς και οι στεγασμένες κρήνες.  Οι ασκεπείς χαρακτηρίζονται από έναν λιθόκτιστο τοίχο, πάνω στον οποίο εφάπτονται, και στην πρόσοψή τους διαθέτουν μια μονή ή διπλή τοξωτή εσοχή στο κέντρο της οποίας υπάρχει η «χούφτα», από όπου τρέχει το νερό. Δεξιά και αριστερά σε διάφορα σημεία των κρηνών υπάρχουν και άλλες μικρότερες εσοχές γνωστές ως «παραθύρες» που χρησιμεύουν για την τοποθέτηση διαφόρων μικροαντικειμένων. Στο δάπεδο της βρύσης βρίσκεται η κτιστή από λαξευτό μονόλιθο «γούβα» που χρησιμοποιείται για το πότισμα των ζώων και το πλύσιμο των ρούχων. Την εξωτερική εμφάνιση συμπληρώνουν οι επιγραφές, όπου αναγράφεται ο κτήτορας και η χρονολογία κατασκευής η οποία  συνήθως διακοσμείται με διάφορα λίθινα ανάγλυφα.
Οι στεγασμένες χαρακτηρίζονται από την τετράγωνη κάτοψη, και την ξύλινη στέγη με σχιστολιθικές πλάκες που στηρίζεται σε λίθινους πεσσούς ή κίονες ή και ξύλινους
Οι περισσότερες χρονολογούνται στο τέλος του 18ου και κυρίως τον 19ο αιώνα.

 Ασκεπείς κρήνες:

I.            Βρύση του Αϊ Γιάννη
Κατασκευάστηκε επί Τουρκοκρατίας από τον Τούρκο Πασά που ήταν διοικητής της Μαγνησίας.

II.            Βρύση του Μυριοβρύτη
Βρίσκεται βορειοδυτικά της Αργαλαστής κάτω από το γραφικό ναΐσκο του Αγίου Κωνσταντίνου  στον συνοικισμό της Μυριοβρύτης.

III.            Βρύση  Αγίου Νικολάου στην Πάου
Προϋπήρχε της Μονής  του Αγίου Νικολάου και του γύρω οικισμού. Την ονομάζουν επίσης και Μεγάλη βρύση.

Στεγασμένες κρήνες:

I.            Βρύση Κουένη
Κατασκευάστηκε και διακοσμήθηκε από τον ίδιο Τούρκο Πασά που έκτισε και τη βρύση του Αϊ Γιάννη. Για την καταγωγή του ονόματος της υπάρχει η εκδοχή ότι προέρχεται από την εποχή της Τουρκοκρατίας και την λέξη Κουέν που σημαίνει στα Τούρκικα  «χούφτα».

II.            Βρύση στην Καμάρα
Θεωρείται Ιερή βρύση και βρίσκεται κοντά στο εξωκκλήσι των Αγίων Αναργύρων σε απόσταση 1 χλμ. από την Αργαλαστή.

ΙΙI.            Βρύση στο Κατσιλοχώρι
Βρίσκεται ανάμεσα σε μεγάλα και αιωνόβια πλατάνια, κάτω από τα σφαγεία ,στην θέση Κατσιλοχώρι και ανακαινίστηκε το 1940.