Ο οικισμός της κάτω πόλης της Μονεμβασιάς, καθώς αποτελεί προστετευόμενο αρχαιολογικό χώρο, έχει διατηρήσει σε μεγάλο βαθμό την εικόνα του αναλλοίωτη μέσα στις δεκαετίες, όσο αυτό είναι δυνατό. Πριν κυρηχθεί ο οικισμός ως διατηρητέο μνημείο, οι τυχόν επισκευές γίνονταν χωρίς έλεγχο και ως αποτέλεσμα εισήγαγαν στοιχεία που δεν συμβάδιζαν με τον χαρακτήρα του οικισμού. Ωστόσο, η τεράστια συμβολή της Χάρις και του Αλέξαδρου Καλλιγά στην κάτω πόλη της Μονεμβασιάς μέσω της συστηματικής μελέτης του οικισμού και της προσεκτικής αναστήλωσης κτιρίων ήταν καθοριστική για την εικόνα που συναντάμε σήμερα. Από το αρχείο Ξαναγράφοντας σε παλίμψηστα, Καλλιγάς Γ.Αλέξανδρος, Καλλιγά Χάρις παρατηρούμε, σε σύγκριση με τη σημερινή κατάσταση, κάποιες τροποποιήσεις που επέλεξαν οι αρχιτέκτονες να εφαρμόσουν κατά την αναστήλωση.
Ασφαλώς, όσο ο τρόπος ζωής και οι ανάγκες αλλάζουν, αλλά και όσο τα κτίρια «γερνούν» και εμφανίζουν φθορές, είναι αναγκαίες και αναπόφευκτες οι επεμβάσεις. Εξάλλου, καθώς η αρχιτεκτονική της Μονεμβασιάς δεν ανήκει αμιγώς σε μία εποχή, παρουσιάζεται ποικιλομορφία χαρακτηριστικών, ως αποτέλεσμα διαφορετικών επιρροών. Παρόλαυτά, όσες επεμβάσεις γίνονται σήμερα στα κτίρια βάσει νόμου υφίστανται έλεγχο ώστε να σέβονται και να μην αλλοιώνουν τον αρχιτεκτονικό χαρακτήρα του οικισμού. Προς αυτό το σκοπό αξιοποιείται η εμπειρία των τοπικών συνεργείων. Ως αποτέλεσμα, οι επεμβάσεις που εντοπίζουμε σήμερα είναι κατά βάση οι εξής: αντικατάσταση παλιών κουφωμάτων με καινούρια (ξύλινα ή αλουμινίου), ενωποίηση ή διαίρεση κτιρίων ανάλογα με την επιθυμητή χρήση, ενίσχυση της αποσαθρωμένης τοιχοποιίας με επιπλέον κονίαμα στους αρμούς, μπάζωμα ανοιγμάτων και αντικατάσταση του ξύλινου φορέα στέγης ή πατώματος.