Εξωτερικοί τοίχοι

Οι εξωτερικοί τοίχοι των παραδοσιακών κατοικιών του οικισμού είναι πέτρινοι, κυρίως από τοπικές πέτρες. Οι πέτρες συνδέονται μεταξύ τους με λάσπη, που λειτουργεί ως συνδετικό κονίαμα. Στην κατασκευή του τοίχου σημαντικό ρόλο έχουν οι ξυλοδεσιές. Πρόκειται για ζεύγη ανθεκτικών ξύλινων δοκαριών στην έννοια του πάχους της τοιχοποιίας τα οποία τοποθετούνται σε διάφορες θέσεις καθ’ ύψος και διατρέχουν τις εξωτερικές τοιχοποιίες σε όλο τους το μήκος. Τα ζεύγη αυτά συνδέονται μεταξύ τους με κάθετα ξύλα τις «κλάπες». Το σύστημα αυτό συμβάλει στην καλύτερη λειτουργία του κελύφους της κατοικίας ως ενιαία κατασκευή. Το σημαντικότερο κομμάτι στην κατασκευή του τοίχου αποτελεί η γωνία. Οι γωνιόλιθοι λαξεύονται με περισσότερη προσοχή, ώστε να δημιουργούνται ευθείες επιφάνειες και αν σχηματίζεται καλύτερα η γωνία. Επιπλέον ιδιαίτερης προσοχής χρήζει η συναρμογή της ξυλοδεσιάς στη γωνία η οποία σε ορισμένες περιπτώσεις ενισχύεται με ένα διαγώνιο ξύλο στη λογική της «κλάπας» ή με μεταλλικούς συνδέσμους.

Στον οικισμό συναντάμε τόσο επιχρισμένους όσο και ανεπίχριστους τοίχους. Το επίχρισμα όπου υπάρχει είναι μια σύνθεση από ασβέστη. Πιο συχνά συναντάμε εσωτερικά επιχρισμένους τοίχους, παρά εξωτερικά. Παρόλα αυτά, οι επιχρισμένοι εξωτερικά τοίχοι είναι αναλογικά ίσοι με τους ανεπίχριστους.

Σε κάποια περίπτωση συναντήσαμε και την τεχνική του «τσατμά», σε εξωτερικό τοίχο. Ο τσατμάς είναι μια ξυλόπηκτη κατασκευή, άρα πιο ελαφριά από τον πέτρινο τοίχο. Στην περίπτωση που το συναντήσαμε χρησιμοποιήθηκε ώστε ένας αρχικά ανοικτός χώρος να μετατραπεί σε εσωτερικό. Κατασκευάζεται σε συνδυασμό ξύλων και λιθοδέματος. Τα ξύλα δημιουργούν ένα σκελετό, ο οποίος «γεμίζεται» με το λιθόδεμα, ένα συνδυασμό λίθων και κονιάματος.