Τα ανοίγματα διακρίνονται σε δύο μεγάλες κατηγορίες, ανάλογα με την «γεφύρωση» τους. Είναι αυτά με τοξωτή και αυτά με οριζόντια γεφύρωση. Επικρατέστερη τυπολογία είναι αυτά με την οριζόντια γεφύρωση. Ανεξάρτητα από τον τρόπο γεφύρωσης οι άλλες τρεις πλευρές του ανοίγματος (εκτός της πάνω) διαμορφώνονται με μεγαλύτερες πέτρες από της τοιχοποιίας και καλύτερα λαξευμένες, ώστε να δημιουργούνται ευθείες επιφάνειες (με τη λογική των γωνιόλιθων).
Το άνοιγμα στην περίπτωση αυτή γεφυρώνεται με ξύλο, συγκεκριμένα με ορθογώνια δοκάρια ξύλινης διατομής. Τόσο στο κάτω όσο και στο πάνω μέρος του ανοίγματος τοποθετούνται αυτά τα δοκάρια, ώστε στη συνέχεια να έρθει να τοποθετηθεί το κούφωμα. Τα ανοίγματα και οι ξυλοδεσιές του τοίχου είναι αλληλένδετα στοιχεία, αφού παρατηρείται τοποθέτηση ξυλοδεσιά στο πρέκι και την ποδιά του ανοίγματος. Όταν το άνοιγμα είναι αρκετά ψηλό, ξυλοδεσιά διέρχεται και από το μέσο του.
Με την τοξωτή διαμόρφωση, τα κατακόρυφα φορτία του τοίχου κατανέμονται καλύτερα και μεταφέρονται κατευθείαν στον τοίχο στις παρειές του ανοίγματος. Η διαμόρφωση αυτή εντοπίστηκε σε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Επειδή πρόκειται για μεμονωμένη περίπτωση και δεν είναι συνήθης τύπος ανοίγματος της περιοχής, εικάζεται ότι πρόκειται για εκ των υστέρων επέμβαση στα πλαίσια της συντήρησης του σπιτιού. Το τόξο σχηματίζεται με λεπτούς οπτόπλινθους.
Τα ανοίγματα με οριζόντια γεφύρωση διακρίνονται σε επιμέρους κατηγορίες. Αυτά με τα διακοσμητικά στοιχεία «Τ», με τα μεταλλικά στοιχεία και αυτά στα οποία τοποθετείται απλά κούφωμα. Τα τελευταία μελετούνται ξεχωριστά ανάλογα με τον τύπο του κουφώματος. Τα μεταλλικά στοιχεία τοποθετήθηκαν για ασφάλεια. Στις πλείστες περιπτώσεις πρόκειται για μετέπειτα προσθήκες.