Μεταγενέστερες Επεμβάσεις

  Στα παραδοσιακά κτίσματα είναι λογικό να παρατηρούνται αλλοιώσεις και να απαιτείται συντήρηση και ενίσχυση επιμέρους τμημάτων τους. Εκτός από τις αισθητικές παρεμβάσεις και τον τρόπο με τον οποίο επηρεάζουν τον χαρακτήρα του οικισμού οπτικά, είναι ενδιαφέρον να παρατηρηθεί και ο τρόπος με τον οποίο οι κάτοικοι αντιμετωπίζουν τις στατικές αστοχίες που προκύπτουν.

  Γενικά, παρατηρούνται φθορές  του δομικού συστήματος,  λόγω παλαιότητας της κατασκευής (ερπυσμός οριζόντων δοκών στο ζευκτό της στέγης, ρωγμές στην λιθοδομή και στα κεραμίδια, καταστροφή ξύλινων στοιχείων από την έκθεσή τους στην υγρασία). Προκύπτει, λοιπόν, ως άμεση η ανάγκη ενίσχυσης της κατασκευής του κτιρίου για την συντήρηση και βελτίωσή του. Οι επεμβάσεις που αφορούν το στατικό σύστημα του κτιρίου επείγουν, αλλά μπορούν ακόμη και σε αυτή την περίπτωση να εκτιμηθούν ως επιτυχημένες ή μη.

  Πιο συγκεκριμένα, στον οικισμό των Καναλίων ήταν χαρακτηριστική η αντικατάσταση του ξύλινου εξώστη από νέο, κατασκευασμένο από σκυρόδεμα  ή τούβλο. Η παρέμβαση αυτή δημιουργεί ασυνέχεια της υλικότητας στην όψη και προκύπτουν ερωτηματικά για το κατά πόσο  πέτυχε η σύνδεσή του με το υπόλοιπο κτίριο. Για τον λόγο αυτό τοποθετούνται και υποστηλώματα, τα οποία στηρίζουν τον εξώστη, αλλά στέκουν άκομψα μπροστά στο λίθινο κτίσμα. Η επιλογή του κιγκλιδώματος και του χρωματισμού του συνόλου συχνά ενισχύει την αντίθεση νέου και παλιού.

  Οι παρεμβάσεις είναι πιθανό να αλλοιώσουν ριζικά τη μορφολογία ή και τη διάταξη του κτιρίου. Ως οργανισμοί τα παραδοσιακά κτίρια δέχονται αλλαγές ανάλογα με τον ιδιοκτήτη, την χρήση και την λειτουργικότητά τους. Το πιο συχνό παράδειγμα που φανερώνεται στον οικισμό αφορά την τοποθέτηση του λουτρού. Στο παρελθόν, το λουτρό αποτελούσε ανεξάρτητο τμήμα του κτιρίου στο οποίο είχε πρόσβαση ο κάτοικος από υπαίθριο χώρο στην αυλή του. Με την εξέλιξη της τεχνολογίας και του υδρευτικού συστήματος, ήταν αναγκαίο για την καθημερινότητα των κατοίκων να έχουν προστατευμένη πρόσβαση στο λουτρό ή αυτό να βρίσκεται εσωτερικά. ‘Ετσι λοιπόν, ο χώρος αυτός, είτε προσαρτήθηκε στον αρχικό όγκο του κτιρίου, είτε τοποθετήθηκε στο εσωτερικό αλλοιώνοντας ριζικά την διάταξη εσωτερικά. Κατά συνέπεια, δεν ακολουθούσε πλέον το κτίριο τα  χαρακτηριστικά της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής σε ό,τι αφορά τη μορφή και τη συμμετρία/τμηματοποίηση της κάτοψης.