ΔΩΜΑΤΑ:
Σχεδόν όλα τα παλιά σπίτια του Επισκοπειού σκεπάζονταν με οριζόντια δώματα παρά με στέγες. Δεν υπάρχει μεγάλη ποικιλία τρόπων κατασκευής, μάλιστα όλοι οι τρόποι είχαν την ίδια λογική. Αρχικά, εδράζονται κορμοί μέσα στις τοιχοποιίες, κατά μία διεύθυνση, παράλληλοι μεταξύ τους, με απόσταση μεταξύ των αξόνων τους που κυμαίνεται από 40 έως 70 εκατοστά. Οι κορμοί είναι από κυπαρίσσι ή μουριά, διαμέτρου τουλάχιστον 30 εκατοστών και μήκους ελαφρώς μεγαλύτερου από το άνοιγμα μεταξύ των τοιχοποιιών, στις οποίες εδράζονται (συνήθως το τμήμα τους που βρίσκεται μέσα στην τοιχοποιία είναι ίσο με το 1/3 έως 1/2 του πάχους της τοιχοποιίας). Κάποιες φορές οι κορμοί είναι κομμένοι κατά μήκος, στη μέση της διατομής τους, πιθανότατα διότι οι διάμετροί τους σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν αρκετά μεγάλες ώστε να παραλάβουν με ασφάλεια τα φορτία που δέχονται. Πάνω από τον φέροντα οργανισμό τοποθετείται δευτερεύων φορέας από κλαδιά, καλάμια ή λίθους σπανιότερα, κάθετα στους κορμούς του πρωτεύοντα φορέα και κατά το δυνατόν σε επαφή μεταξύ τους. Στη συνέχεια, υπάρχει ένα στρώμα απο φύλλα ή φύκια ή κάποιο υλικό παρόμοιων ιδιοτήτων. Τέλος, τοποθετείται στρώμα από αργιλόχωμα καλά πατημένο με λίθινο κύλινδρο, το λεγόμενο βόλι. Ακόμη, οι τοιχοποιίες περιμετρικά των δωμάτων συνέχιζαν για μερικά εκατοστά πιο πάνω από τη στάθμη του χώματος, δημιουργώντας μικρά στηθαία-σαμάρια και προστατεύοντας την κατασκευή. Κάθε χρόνο, συνήθως κάθε Σεπτέμβρη, γίνεται συντήρηση του δώματος με το να τοποθετείται συμπλήρωμα απο αργιλόχωμα και να ξαναπατιέται με το βόλι, ενώ από τότε που έφτασε στην Άνδρο το σκυρόδεμα σαν υλικό, πολλές ήταν οι περιπτώσεις στις οποίες έχει χρησιμοποιηθεί στα δώματα.