Εξωτερικές Τοιχοποιίες

Για την κατασκευή των εξωτερικών τοιχοποιϊών των κτισμάτων, οι τεχνίτες της Άνδρου χρησιμοποιούσαν κυρίως το τοπικό σχιστολιθικό πέτρωμα. Κάθε περιοχή έδινε το δικό της χαρακτηριστικό πέτρωμα με τις ανάλογες ιδιότητες, υφές και χρωματισμό. Το χτίσιμο γινόταν με διαφόρων μεγεθών σχιστολιθικές στενόμακρες πέτρες σε ζώνες μικρού ύψους, τα ονομαζόμενα «ντουζένια». Επειδή σπάνια οι πέτρες έχουν κανονικά ορθογωνικά σχήματα (μόνο σε ιδιαίτερες περιπτώσεις κτιρίων) μπαίνουν πάντα με αλφαδιασμένο τον μεγαλύτερό τους άξονα και τοποθετημένες με ελαφριά κλίση προς τα κάτω έτσι ώστε να απομακρύνουν το νερό της βροχής. Τα κενά μεταξύ τους γεμίζουν με μικρότερες πέτρες καθώς και με χώμα και λάσπη χωρίς την προσθήκη ασβέστη. Οι τεχνίτες φρόντιζαν έτσι ώστε να υπάρχει ισομοιρασμένη κατανομή των λίθων σε όλο το μήκος και το ύψος του τοίχου. Συχνά άφηναν χωρίς πλήρωση τις τρύπες που χρησιμοποιούσαν για τις ξύλινες σκαλωσιές, γνωστές και σαν «μασχαλότρυπες».