Χρονική Εξέλιξη Οικισμού
Όπως έχει ήδη αναφερθεί, η Αλαμανιά αναπτύχθηκε το 19ο αιώνα θυμίζοντας περισσότερο μεμονωμένες ομάδες αγροτόσπιτων παρά οικισμό με συνεκτική μορφή. Η δόμησή του χωρίζεται σε δύο φάσεις, αυτή του 19ου και αυτή του 20ου αιώνα.
Είναι χαρακτηριστικό πως το κεντρικό τμήμα του οικισμού με την Αγία Μονή, αλλά και η κρήνη είναι της παλαιότερης φάσης. Γειτονικά της κρήνης στα δυτικά άλλη μία ομάδα κτιρίων υπάγεται χρονικά πριν το 1900. Την αυτή χρονική περίοδο συμπληρώνουν μια έταιρη κτιριακή ομάδα νοτιοδυτικά του κεντρικού πυρήνα και μεμονωμένα κτίρια σε διασπορά γύρω από αυτόν, που αφορούν κατοικίες, περιστερώνες και εκκλησίες.
Με την αυγή του 20ου αιώνα ο οικισμός μεγαλώνει και επεκτείνεται κυριώς στη βορειοανατολική μεριά της πλαγιάς με περισσότερες κατοικίες. Τα υπόλοιπα κτίρια που χτίστηκαν σε αυτή τη χρονική περίοδο αποτελούν διάσπαρτες κατοικίες και βοηθητικά κτίσματα τα οποία πλαισιώνουν ακανόνιστα τα περίχωρα του οικισμού ή συμπλήρωσαν τα έως τότε "κενά" στη δόμηση σε πιο κεντρικά σημεία του.
Μορφές Ανάπτυξης Οικισμού
Το σύνολο του δομημένου ιστού της Αλαμανιάς αποτελείται είτε από ομάδες κατοικιών, είτε από μεμονωμένα κτίρια. Όσον αφορά τις ομάδες, πλην της κεντρικής που αναπτύσσεται κυκλικά γύρω από την Κατοικία Α (βλ. Χάρτη Αποτυπωμένων Κτιρίων), διαρθρώνονται σε γραμμική ανάπτυξη και σε άμεση σχέση με τους οδικούς άξονες του χωριού. Τα μεμονωμένα κτίσματα είτε διατάσσονται γραμμικά κατά μήκος των δρόμων, είτε στέκονται σε αυτοτέλεια και συνδεόμενα μέσω δρομίσκων με κάποιο κεντρικό άξονα.
Σε πιο μακροσκοπικό επίπεδο η μορφή ανάπτυξης μπορεί να χωριστεί σε δύο κατηγορίες: τη μικτή και τη γραμμική. Η πρώτη απαντάται στην ανατολική πλευρά της Αλαμανιάς όπου ο ιστός είναι πιο πυκνοδομημένος και αποτελεί συνδυασμό γραμμικής και κυτταρικής ανάπτυξης. Το γεγονός αυτό προκύπτει από το ότι οι επιμέρους οικιστικές ομάδες αναπτύσσονται γύρω από μία κεντρική, σχηματίζοντας μία ευρύτερη δομή, και ταυτόχρονα εμπεριέχονται στο οδικό δίκτυο που διατρέχει τον οικισμό. Στη δυτική μεριά συναντάμε γραμμικό τρόπο ανάπτυξης, καθώς οι οικιστικές ενότητες είναι πιο απομακρυσμένες μεταξύ τους και αναπτύσσονται κατά μήκος των οδικών αξόνων ή στέκονται με αυτοτέλεια μέσα στο τοπίο.