Αναπτύγματα όψεων

Στον Αϊ-Γιώργη δεν συναντήσαμε συνεχόμενα μέτωπα κτισμάτων κατά μήκος δρόμων. Για αυτό ευθύνεται ο τρόπος ανάπτυξης του οικισμού, ο οποίος δεν ήταν απόλυτα γραμμικός, η μορφολογία του εδάφους, που εμπόδισε τη συνέχεια κτισμάτων κατά τη διεύθυνση της κλίσης της πλαγιάς και η στροφή των περισσότερων κατοικιών προς την εσωτερική αυλή τους, γύρω από την οποία διαμορφώνονταν τα βοηθητικά κτίσματα. 

 

Στο ανάπτυγμα του κεντρικού δρόμου οι τρεις συνεχόμενες όψεις αποτελούν εξαίρεση για το χωριό. Χαρακτηριστικό δείγμα του ιδιαίτερου και αραιού τρόπου διάταξης μετώπων κτισμάτων στον Άϊ-Γιώργη είναι οι υποχωρήσεις ως προς το δρόμο, οι αστρέχες και οι μαντρότοιχοι ανάμεσα στα κτίρια. Ωστόσο είναι γεγονός, πως στον κεντρικό δρόμο υπάρχει μεγαλύτερη πύκνωση σε σχέση με τα μέτωπα των καλντεριμιών. Παρατηρούμε διαφορετικούς τύπους και όγκους να γειτονεύουν, πράγμα που ίσως αποδεικνύει τη διαφορετική χρονολογία κατασκεύης τους.

 

Στο ανάπτυγμα της πλατείας παρατηρούμε κυρίως κτίσματα του 20ου αιώνα. Στην πλατεία συγκεντρώνονται χώροι εστίασης, μία από τις κρήνες, καθώς και το μουσείο του Νικόλα Γλύπτη. Ο υπαίθριος χώρος της πλατείας χαρακτηρίζεται από τον πλάτανο και είναι εμφανές πως έχει πληγεί από τη δίχως ευαισθησία διακοπή του από τον νέο ασφαλτοστρωμένο κεντρικό δρόμο. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η υψομετρική διαφορά της ανατολικής και δυτικής πλευράς, που οδηγεί στη δημιουργία του αναληματικού τοίχου ανατολικά.