Όταν έφτασαν οι πρώτοι κάτοικοι στο χωριό είχαν ως βασική ασχολία την κτηνοτροφία. Σύντομα, καθαρά για λόγους επιβίωσης, άρχισαν να καλλιεργούν τη γη, κυρίως με οπωροφόρα και αμπέλια. Οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, αρχικά, ήταν περιορισμένες, όμως τα χωράφια απέδωσαν γρήγορα, καθώς η ύπαρξη ρεμάτων στην περιοχή και οι συχνές βροχοπτώσεις τα έκαναν ιδιαίτερα εύφορα.
Από το 1920 περίπου, κύρια ασχολία των κατοίκων αποτελεί η καλλιέργεια φιρικιών και η ελαιοπαραγωγή. Η οικονομία του χωριού αναβαθμίζεται καθώς τα προϊόντα του είναι εξαιρετικής ποιότητας και γίνονται ανάρπαστα σε πολλές αγορές του εσωτερικού. Ο πληθυσμός αρχίζει να αυξάνεται τόσο στον Άγιο Γεώργιο, όσο και στην Κάτω Γατζέα, στην οποία βρίσκεται το λιμάνι που κινεί το εμπόριο όλης της ευρύτερης περιοχής.
Ο Άγιος Γεώργιος αποτελεί οικισμό θερινής κατοικίας. 13 Νοεμβρίου περίπου, οι κάτοικοι εγκαταλείπουν το χωριό, αποφεύγοντας το βαρύ χειμώνα του Άη- Γιώργη. Οι περισσότεροι μετοικούν στο Βόλο ή την Κάτω Γατζέα, επιστρέφοντας την άνοιξη και για όλο το καλοκαίρι.