Το χωριό αποτελείται πλέον από 252 κατοίκους μόνιμους και 343 το καλοκαίρι. Κέντρο της κοινωνικής ζωής του χωριού αποτελεί η κεντρική πλατεία, η οποία ονομάζεται «Πλατεία Αγάπης», με τα πλατάνια, τις ταβέρνες και τα καφενεία .
Ανέκαθεν οι κάτοικοι ασχολούνταν κυρίως με την κτηνοτροφία και τη γεωργία. Σήμερα αυτές εξακολουθούν να είναι οι κύριες πλουτοπαραγωγικές δραστηριότητες με έμφαση στην παραγωγή λαδιού, οπωροφόρων και την εκτροφή αιγοπροβάτων και πουλερικών, ενώ έχει υπεισέλθει ο τουριστικός τομέας, με τη χρήση καταλυμάτων ως ενοικιαζόμενων δωματίων. Πολλές οικογένειες έχουν κήπο με οπωροκηπευτικά και ορισμένες άλλες εκτρέφουν κότες. Το χωριό διαθέτει σήμερα παντοπωλείο, ξενώνες, ξυλουργεία και ελαιοτριβεία.
Στον οικισμό υπάρχουν πολλά αρχοντικά κτισμένα από Αιγυπτιώτες Έλληνες ενώ τα τελευταία χρόνια με την άνθιση του τουρισμού, παρατηρείται η αγορά ακινήτων από ξένους ενδιαφερόμενους.
Εν κατακλείδι, ο τουρισμός σε συνάρτηση με την αγροτική παραγωγή (λάδι, κάστανα, μήλα, αχλάδια, τσίπουρο, τοπικό κρασί και λαχανικά), την εξόρυξη της πέτρας και της πλάκας του Πηλίου, είναι οι βασικότεροι τομείς της τοπικής οικονομίας.