Αξονομετρική Τομή τυπικού κτηρίου

Το κτήριο που μελετήθηκε κατασκευαστικά προκειται για μια σχετικά μικρού μεγέθους διώροφη κατοικία. Βρέθηκε εγκαταλελειμμένο, σε σχετικά κακή κατάσταση, με ζημιές στη στέγη και το ξύλινο πατάρι, λόγω, κυρίως, των συνθηκών υγρασίας.

Ο φέρων οργανισμός είναι απο αργολιθοδομή και δεν υπάρχουν στοιχεία που να επαληθεύουν την ύπαρξη ξυλοδεσιών, γεγονός που δικαιολογείται από το μικρό μέγεθος του σπιτιού.

Η είσοδος πραγματοποιείται στο ισόγειο, οπου βρίσκεται ενας χώρος διημέρευσης και ένας δευτερεύων, χωρισμένος με τσατμαδότοιχο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ύπαρξη λίθινου πεζουλιού στην ανατολική πλευρά, που δρά αντιστηρικτικά στην έντονη κλίση του εδάφους.

Η πρόσβαση στον όροφο γίνεται μέσω ξύλινης σκάλας, στην οποία ενσωματώνεται το κεφαλόσκαλο, ξύλινο έπιπλο γνωστό στο Πήλιο ως "Μεσάντρα". Το δάπεδο κατασκευάζεται απο ξύλινες σανίδες διαφορετικού πλάτους ανα τμήματα, καρφωμένες σε ξύλινα δοκάρια, πακτωμένα στη λιθοδομή. Όπως και στο ισόγειο, συναντάται και εδώ εσωτερική τοιχοποιία απο τσατμαδότοιχο. Στο δωμάτιο, συναντάται οροφή διαμορφωμένη απο σοβατισμένη καλαμωτή, στερεωμενη σε ξύλινο σκελετό με μεταλλικά ελάσματα. Η κατασκευή αυτή δεν συνεχίζεται στον υπόλοιπη οροφή, καθιστώντας την στέγη εμφανή.

Η στέγη είναι ξύλινη, ανατολικού τύπου, τετράριχτη και επενδεδυμένη με σχιστόπλακες. Η ξυλεία που χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή του σκελετού της είναι ελάχιστα κατεργασμένη. Εντύπωση προκαλεί η διαφορετική διαμόρφωση στην επικάλυψη της νότιας πλευράς καθώς, ενώ στην υπόλοιπη στέγη τοποθετείται πέτσωμα ανάμεσα στις τεγίδες και τις σχιστόπλακες, στο νότο το πέτσωμα απουσιάζει και υποκαθίσταται από τεγίδες σε πυκνότερη διάταξη. Η διαφοροποίηση αυτή πιθανότατα εφαρμόστηκε για λόγους οικονομίας.

Τα κουφώματα είναι ξύλινα. Η πόρτα της εισόδου ειναι καρφωτή, και τα παράθυρα διαθέτουν σιδεριές στην εξωτερική πλευρά. Τα πρέκια και οι ποδιές του ορόφου είναι πέτρινα, ενώ του ισογείου ξύλινα.