Γενική Εικόνα - Σχέση με το Φυσικό Περιβάλλον

Το βουνό του Πηλίου χαρακτηρίζεται από μεγάλη βιοποικιλότητα, κυρίως λόγω των ποικίλων κλιματολογικών συνθηκών και των διαφόρων ζωνών που συναντώνται εκεί. Διαθέτει μια από τις πιο πλούσιες και αξιόλογες χλωρίδες όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και ολόκληρων των Βαλκανίων, φιλοξενώντας πάνω από χίλια είδη φυτών, από κοινά μέχρι ενδημικά και σπάνια είδη. Υπάρχουν, επίσης, πολλές καλλιεργούμενες εκτάσεις κυρίως στο κεντρικό και στο νότιο Πήλιο και από την πλευρά του Παγασητικού πελάγους αλλά και πολλές εκτάσεις με λιόδεντρα. Κάποιες περιοχές, σε υψόμετρο από 100 μέχρι 400 μέτρα, είναι κατάφυτες με ελαιώνες τους οποίους οι ντόπιοι εκμεταλλεύονται και παράγουν πρώτης ποιότητας μαγειρικό λάδι. Στις χαμηλές περιοχές υπάρχουν καλλιέργειες με οπωροφόρα δέντρα όπως αχλαδιές, ροδακινιές και πορτοκαλιές ενώ στα πιο ψηλά κερασιές και μηλιές, που παράγουν εξαίσιας ποιότητας μήλα, όπως τα «ζαγοριανά». Εξίσου μεγάλη και ποικίλη είναι και η πανίδα του Πηλίου σε όλα τα μήκη και πλάτη. Η άγρια πανίδα, βέβαια, δεν είναι πλέον τόσο πλούσια λόγω της πλούσιας οικιστικής δόμησης και της έντονης ανθρώπινης παρουσίας αν και η περιοχή του Πηλίου φιλοξενεί κάποια σπάνια είδη πανίδας, που προστατεύονται από οδηγίες της Ευρωπαϊκής ένωσης.

Βασικό χαρακτηριστικό του χωριού είναι η ησυχία. Ουσιαστικά στο εσωτερικό του χωριού δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα, ενώ οι περισσότεροι δρόμοι – καλντερίμια είναι λιθόστρωτοι.