Οικιστική συγκρότηση περιφερειακά του οικισμού

Το συγκεκριμένο κομμάτι του οικισμού βρίσκεται στο τέλος αυτού και μάλιστα δυτικά. Η πρόσβαση σε αυτό το κομμάτι γίνεται μέσω δύο βασικών αρτηριών που συναντιούνται προς το κέντρο του οικισμού. Σε αυτό το σημείο ο ένας από τους δύο δρόμους χάνεται. Και οι δύο δρόμοι οριοθετούνται από το τέλος της κάθε ιδιοκτησίας . Τα μέτωπα των δρόμων διαμορφώνονται από τις μάντρες , αυλόθυρες και τις όψεις των κτιρίων σε υποχώρηση. Η δόμηση στην περιοχή αυτή είναι αρκετά αραιή. Παρά το γεγονός αυτό οι  ιδιοκτησίες  περιγράφονται έντονα μέσω των ψηλών μαντρών στον περίγυρο των αυλόγυρων. Και στο κομμάτι αυτό υπάρχουν μεσοτοιχίες αλλά σε μικρότερη κλίμακα. Πέρα από το όριο των δρόμων και προς τε έξω τα κτίσματα δεν χαρακτηρίζονται από μια κλειστή ιδιοκτησία.  Μια ερμηνεία είναι ότι τα κτίσματα είναι μεταγενέστερα μιας και βρίσκονται στο τέλος της οικιστικής ανάπτυξης και δεν υπήρχε η τόσο μεγάλη ανάγκη προστασίας τα χρόνια αυτά. Επίσης ενδέχεται οι τα κτίσματα αυτά να αδυνατούσαν από οικονομικής άποψης να οχυρώσουν την περιουσία τους. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο τα «αγροτικά προάστια» χαρακτηρίστηκαν και από διάσπαρτες στο χώρο κατασκευές.

 Εδώ οι στέρνες είναι ελεύθερες στις αυλές και δεν υπάρχει υποδομή για την απορροή των υδάτων.  Ωστόσο συναντάται ένας μεγάλος αριθμός εξωτερικών ξυλόφουρνων στις διάφορες ιδιοκτησίες.

Η κλίση του εδάφους είναι ιδιαίτερα έντονη στοιχείο που αξιοποιείται από ένα πλήθος κατοικιών. Τα κτίσματα αυτά παρ ότι διώροφα, έχουν την κύρια είσοδό τους στο επάνω όροφο. Αυτό γίνεται γιατί το κεκλιμένο έδαφος τους δίνει αυτή τη δυνατότητα, ενώ τα υπόσκαφα υπόγεια χρησιμοποιούνται ως αποθήκες.

Άξιο παρατήρησης είναι το γεγονός ότι όλα τα σπίτια είναι κλειστά στο βορρά χωρίς ανοίγματα. Ακόμα και οι στέγες στη βόρια πλευρά δίνουν τη θέση τους σε τριγωνικούς τοίχους με στόχο την καλύτερη θερμομόνωση. Έτσι διαμορφώνεται ένα κλειστό βορινό μέτωπο.