Γενικός χάρτης οικισμού

 Εξέλιξη του οικισμού μετά το 1826

Αφετηρία για την ανάπτυξη του οικισμού αποτέλεσαν οι δύο «Βρύσες». Η πηγή αυτή ζωής αποτέλεσε τον πυρήνα εξέλιξης, συγκεκριμένα εντοπίζονται δύο τέτοιες εστίες , η Πάνω και η Κάτω Βρύση. Έτσι με προσανατολισμό τη σημερινή εικόνα του χωριού φαίνεται πως η ζωή ξεκινάει από τα ανατολικά του οικισμού. Το άκρο αυτό αποτελεί και ένα όριο για την εξέλιξη του οικισμού. Τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά παίζουν καθοριστικό ρόλο, καθώς στο σημείο αυτό παρατηρούνται τεράστιες υψομετρικές διαφορές. Κατά συνέπεια ευνοείται η ανάπτυξη του οικισμού προς τη δύση.

Η Κάτω Βρύση συγκεκριμένα αναπτύσσεται βορειοδυτικά για να πετύχει καλύτερη οχύρωση. Αντίστοιχα η εξέλιξη της Πάνω Βρύσης είναι νοτιοδυτική. Κάπως έτσι διαμορφώνεται το παλαιότερο κομμάτι του οικισμού (μετά το 1826) που είναι το ανατολικό. Το γεγονός αποδεικνύει και η χρονολόγηση των κτισμάτων της περιοχής. Τα περισσότερα οικοδομήματα από την πλατεία και προς τα νοτιοδυτικά ανήκουν στην περίοδο 1826(έτος ανασυγκρότησης) έως 1860. Η χρονολόγηση ενός μεγάλου τμήματος γύρω από την περιοχή της πλατείας και προς το νότο χρονολογούνται μεταξύ του 1860-1880. Έτσι συμπεραίνει κανείς την επέκταση προς τη δύση. Ένα ακόμα τεκμήριο αποτελεί η ύστερη χρονολόγηση που φτάνει τον 20^ο αιώνα για το καθαρά δυτικό τμήμα του οικισμού.