Οικιστική συγκρότηση στο κέντρο του οικισμού

Το κέντρο του οικισμού αποτελεί μία πολύ πυκνή δομή. Οι δρόμοι οριοθετούνται από τα μέτωπα των κτιρίων και κατά συνέπεια η λιθόστρωσή τους είναι μεταγενέστερη. Συχνά βρίσκει κανείς και αδιέξοδα που οδηγούν σε κάποιες ιδιοκτησίες που βρίσκονται σε εσοχή. Τα οικοδομήματα μεταξύ τους συνορεύουν είτε  με μεσοτοιχίες είτε με αυλές. Τα κτίσματα στα οποία ανήκει η αυλή ανοίγονται προς αυτή ,ενώ τα τριγύρω ,είτε είναι κλειστά,  είτε ανοίγουν πολύ μικρά και ψηλά παράθυρα.  Σε ορισμένες περιπτώσεις  παρατηρείται η ύπαρξη τριγωνικών κενών που εξυπηρετούν τις στέρνες. Επίσης συναντά κανείς  κτίρια με ελάχιστα κενά ανάμεσά τους που ευκολύνουν την απορροή των υδάτων.  

Στα κτίρια με εμπορική χρήση η είσοδος γίνεται επί του δρόμου ενώ στις κατοικίες περνά κανείς μέσα από τους αυλόγυρους που οριοθετούνται σε σχέση με τους δρόμους με ψηλές μάντρες και αυλόθυρες. Παρατηρείται απουσία πεζοδρομίων καθώς και χώρων στάσης. Η πλατεία που βρίσκεται στο κατέβασμα της κεντρικής αρτηρίας, ως δημόσιος  χώρος στάσης χρονολογείται μόλις στις αρχές του περασμένου αιώνα. Κάποια από τα περάσματα ήταν ιδιωτικά και απευθύνονταν σε παραπάνω από μία κατοικίες. Τότε γίνεται λόγος και για τα γνωστά «αδελφομοίρια».

Ο κεντρικός ιστός του οικισμού χαρακτηρίζεται από ισόγεια με εμπορική χρήση και ανώτερους ορόφους που δίνουν χώρο στην κατοίκιση (βλέπε χάρτη χρήσεων). Μερικά υπόγεια χρησιμεύουν και ως αποθήκες