Ανάλυση κουφωμάτων

Τα κουφώματα είναι ξύλινα. Διαμορφώνεται ξύλινο σταθερό πλαίσιο στο τοίχο (κάσα), με κυριότερο χαρακτηριστικό της πλαισίωσης ότι πάντοτε το πάνω οριζόντιο τμήμα επεκτεινόταν λίγο δεξιά και αριστερά σε σχέση µε τα κάθετα τμήματα του πλαισίου, προκειμένου να ενσωματωθεί στην τοιχοποιία. Στα παραδοσιακά κτήρια, τα παραθυρόφυλλα και οι πόρτες διαμορφώνονταν απλά, με ξύλινες σανίδες κατακόρυφα τοποθετημένες. Κατά διαστήματα, πηχάκια καρφώνονταν οριζοντίως ή σε Ζ στις σανίδες και με αυτό τον τρόπο «έδεναν» την κατασκευή. Χαρακτηριστικό δε είναι ότι τα παραθυρόφυλλα στις παλιότερες κατασκευές τοποθετούνται από τη μέσα μεριά του σπιτιού, ενώ τα ξύλινα πλαίσια με τα τζαμιλίκια από την έξω. Στα πλαίσια των υπογείων τοποθετούνται κατακόρυφα κιγκλιδώματα για προστασία.    

Στα πιο επιμελημένα κτήρια και στα νεοκλασικά οι πόρτες και τα παράθυρα διαμορφώνονται με «ταμπλαδωτά». Στα νεότερα νεοκλασικά κτήρια κυριαρχούν τα «σκούρα» γαλλικού τύπου, τα οποία τοποθετούνταν σε υποχώρηση από την εξωτερική παρειά του τοίχου για να προφυλάσσονται από τη βροχή.

Οι εξώθυρες των κατοικιών χαρακτηρίζονται από την τυποποιημένη μορφή νεοκλασική μορφή με τους ορθοστάτες, τις τραβέρσες, τα τζαμιλίκια, τα περίτεχνα κιγκλιδώματα  και με πληθώρα διακοσμητικών στοιχείων (κορνίζες, σκαλίσµατα που απέδιδαν κυµάτια, φρίζες και γείσα - πολλές φορές µε φουρουσάκια, πρισµατικές "φούσκες" στους ταµπλάδες, αρµοκάλυπτρο µε µορφή ηµικίονα, µπάζες, κοντραµπάζες κ.ά.) οι οποίες εξέφραζαν στυλιστικά το πνεύµα της εποχής, αλλά συγχρόνως αποδείκνυαν την ύπαρξη µιας υψηλής στάθµης ξυλουργικής τέχνης. Οι εσωτερικές θύρες, όπως και οι εξωτερικές είναι δίφυλλες, αλλά πιο απλές στην κατασκευή (από απλούς ταμπλάδες). Τα καταστήματα είχαν εξώθυρες απλούστερης μορφής κατασκευασμένες με ταμπλάδες. Χαρακτηριστικό στοιχείο είναι η ύπαρξη ορθογώνιου σταθερού φωταγωγού στο επάνω μέρος των εξώθυρων.