Σχέση Δομημένου Αδόμητου χώρου

Η σχέση του δομημένου και του αδόμητου χώρου στο σύνολο του οικισμού βρίσκεται σε ισορροπία. Γενικότερα, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η φύση (ο αδόμητος χώρος) εισβάλλει και εντάσσεται αρμονικά με το δομημένο χώρο. Συγκεκριμένα, δομημένος χώρος εντοπίζεται περιμετρικά των οικοδομικών τετραγώνων και ο αδόμητος χώρος στο εσωτερικό. Αν εξαιρεθεί η συνοικία Α, που θεωρείται η πιο παλιά και η πιο πυκνοκατοικημένη, στις υπόλοιπες συνοικίες παρατηρείται μια τάση για αραιοκατοίκηση. Ο οικισμός «απλώνεται» και αυτό είναι ιδιαίτερα φανερό στην συνοικία Β, που είναι και η πλέον νεότερη.

Ο αδόμητος χώρος σχετίζεται άμεσα με τον αύλειο χώρο των κτηρίων. Στην συνοικία Α, επιδιώκεται η ύπαρξη του αύλειου χώρου, ο οποίος μεταβαίνει ανάμεσα στην οικία (ιδιωτικός χαρακτήρας) και στο δρόμο (δημόσιος χαρακτήρας). ‘Έτσι η αυλή παρουσιάζεται με την τοποθέτησή της από τη μεριά του δρόμου, προστατευμένης όμως από ψηλούς μαντρότοιχους που εξασφαλίζουν ιδιωτικότητα.

Στην συνοικία Γ, ο αύλειος χώρος εντοπίζεται στο πίσω μέρος του σπιτιού ή και στο πλάι (σχήμα Γ). Τα περισσότερα από τα κτήρια φιλοξενούν εμπορικά καταστήματα στο ισόγειο, και επιδιώκουν την άμεση σχέση με το δρόμο. Έτσι, οι δρόμοι αυτοί οριοθετούνται από τις ίδιες τις όψεις των σπιτιών.

Στη συνοικία Β παρατηρείται η συνύπαρξη ενός μεγάλου αύλειου χώρου, που πολλές φορές είναι μεγαλύτερος σε έκταση και από το ίδιο το κτήριο και λειτουργεί ως κήπος με διαφόρων ειδών καλλιέργειες (π.χ. πορτοκαλιές, διάφορα κηπευτικά κ.ά)