Γενική Εικόνα - Σχέση με το Φυσικό Περιβάλλον

Το χωριό είναι κτισμένο αμφιθεατρικά στο βορειοανατολικό άκρο της οροσειράς του Μαινάλου σε πλαγιά κλίσης 70% και έχει ανατολικομεσημβρινό προσανατολισμό. Διατρέχεται από τρία ρέματα, τα οποία διαμορφώνουν τέσσερις χαράδρες . Τα τρία αυτά  ρέματα καταλήγουν στον Τουθώα , παραπόταμο του Λάδωνα. Η μορφολογία του εδάφους που προκύπτει από τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά έδωσε και το όνομα του χωριού «Λαγκάδια». Ο οικισμός είναι γνωστός και  ως « κρεμαστό χωριό». Το χαμηλότερο σημείο του οικισμού είναι στα 500 μέτρα υψόμετρο, όπου παλαιότερα βρίσκονταν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, και το ψηλότερο σημείο φτάνει στα 1000 μέτρα.

Την έντονη αυτή κλίση του εδάφους έχουν εκμεταλλευτεί  οι περίφημοι λαγκαδινοί μαστόροι για την δημιουργία  περίτεχνων πέτρινων κτισμάτων. Στον κάτω μαχαλά τα σπίτια, κάθετα στις υψομετρικές, μπορεί να φτάνουν ακόμα και στους πέντε ορόφους από την μία πλευρά και ισόγεια από την άλλη. Αντιθέτως ο πάνω μαχαλάς στον οποίον έχουμε επικεντρώσει την μελέτη μας χαρακτηρίζεται  από ηπιότερη κλίση εδάφους. Έτσι στην πλειοψηφία τους οι όγκοι έχουν την μία τους όψη διώροφη ή το πολύ τριώροφη.

Το φυσικό στοιχείο είναι αναπόσπαστο κομμάτι του οικισμού. Το χωριό είναι περιτριγυρισμένο από ένα παρθένο τοπίο με κατάφυτες πλαγιές και τρεχούμενα νερά, μια όψη που μπορεί να απολαύσει κανείς όταν βρίσκεται στον πάνω μαχαλά και στα πιο ψηλά σημεία του όπως είναι η γειτονιά της Αγίας Τριάδας. Η πλούσια βλάστηση εισχωρεί μέσα στο χωριό σε πολλά σημεία του και δίνει μια αίσθηση ισορροπίας φυσικού και δομημένου περιβάλλοντος.