Ο οικισμός των Καλαρρυτών συγκροτείται σε μεσαίας πυκνότητας δόμηση, καθώς η έντονη βλάστηση, που συγκεντρώνεται εντός του, δημιουργεί την οπτική ψευδαίσθηση ότι το χωριό γίνεται ένα με το βουνό, αλλά και σταματάει την οικιστική ανάπτυξη.
Τα κτίσματα στους Καλαρρύτες δεν εφάπτονται μεταξύ τους, με όλες τις πλευρές τους συνήθως να είναι ελεύθερες ή να καταλήγουν σε μαντρότοιχο, ο οποίος χρησιμοποιείται για την οριοθέτηση του χώρου της αυλής. Πολλές φορές η μάντρα αυτή είναι κοινή για δύο διπλανά οικόπεδα, που ενώνονται είτε κάθετα είτε παράλληλα στις υψομετρικές καμπύλες.
Όλα τα κτίρια των Καλαρρυτών ακολουθούν τον ίδιο τύπο αρχιτεκτονικής, δηλαδή πέτρινες όψεις με την τετράριχτη στέγη από σχιστόπλακες, δημιουργώντας ένα ομοιόμορφο αποτέλεσμα σε όλη την έκτασή τους. Ο οικισμός, σε συνδυασμό με την προσωπική, ιδιαίτερη αρχιτεκτονική από πέτρα και την εναλλαγή του ύψους από μάντρα σε τοίχο κατοικίας, δημιουργεί έντονα μέτωπα που δεν πνίγουν τον περαστικό και επιτρέπουν την οπτική επαφή με την φύση που τον περιβάλλει.