Η πλειοψηφία των σπιτιών της περιοχής έχει αυλή και κυρίως μπροστινή. Ενδιαφέρον παρουσιάζεται στη σχέση αυτής της αυλής με τον δημόσιο χώρο που την περιβάλλει. Επιλέγεται από τους κατοίκους η περίφραξή της να αποτελείται είτε από μεταλλικά κάγκελα (κυριαρχεί αυτός ο τύπος περίφραξης) είτε με πέτρινο φράχτη σε μεγαλύτερο ύψος. Τα κάγκελα από την μια λειτουργούν ώς ένα όριο της ιδιοκτησίας προσφέροντας ασφάλεια και από την άλλη επιτρέπουν την ελεύθερη ορατότητα και έξω από μέσα αλλά και το αντίστροφο. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει μια «επικοινωνία» του ιδιωτικού με το δημόσιο (=δρόμο). Αντίθετα η πέτρινη περίφραξη που επιλέγεται σπάνια από τους κατοίκους προσφέρει μια μεγαλύτερη ιδιωτικότητα στον ίδιο τον κάτοικο αλλά αποκτάται σημαντική αποστασιοποίηση από τον υπόλοιπο οικισμό.
Οι αυλές εκτός από εξωτερικοί χώροι συνεύρεσης των ιδιοκτητών, συχνά παρατηρούμε να χρησιμοποιούνται και ως χώροι προς καλλιέργεια λαχανικών και φρούτων από τους ίδιους για προσωπική τους χρήση.
Οι είσοδοι των αυλών γίνεται κυρίως από μεταλλικές αυλόπορτες πού σε ορισμένες περιπτώσεις αναγράφουν τα αρχικά του ονόματος του ιδιοκτήτη της κατοικίας. Η σχέση, ωστόσο, της αυλόπορτας με τον δημόσιο χώρο είναι ή άμεση με αυτήν να βρίσκεται στο όριο του δρόμου ή έμμεση με ένα πλάτωμα να την αποστασιοποιεί από αυτόν.