Η Κατοικία Δ ανήκει στην κατηγορία του διώροφου 'μακριναριού' με επέκταση σχήματος Γ. Η κάτοψη της κατοικίας διατάσσεται κάθετα στο πρανές της κλίσης του εδάφους. Ο κάθετος αυτός προσανατολισμός στις ισουψείς καμπύλες του εδάφους δίνει την δυνατότητα ανάπτυξης της κατοικίας σε δύο στάθμες και δημιουργίας κάτω απο τον κύριο χώρο διημέρευσης ενός πρόσθετου ημιυπόγειου χώρου "το κατώι" ή "κατούγι". Η λειτουργία αυτού του χώρου είναι η στέγαση βοηθητικών χώρων όπως αποθήκες και στάβλο για τα ζώα. Ο διπλασιασμός αυτός του ωφέλημου χώρου με αυτή τη διάταξη ωφελεί στο σαφή διαχωρισμό των χώρων και λειτουργιών μέσω της κυκλοφοριακής διαφοροποίησης του.
Η κύρια είσοδος προς την κατοικία είναι απο τη Νότιοανατολική όψη, ενώ απο τη Βορειοανατολική όψη της κατοικίας δεν υφίσταται δυνατή η πρόσβαση στην κύρια κατοικία παρα μόνο στο κατώι . Η είσοδος στον κάθε όροφο γίνεται ξεχωριστά. Στον πρώτο όροφο εισερχόμαστε μέσω κλίσης του εδάφους και δύο σκαλοπατιών που οδηγούν στην αυλόπορτα και μια αυλή γύρω απο την οποία διατάσσονται δύο προσθήκες, το wc και το κουζινάκι.
Ο φέρων οργανισμός αποτελείται σε όλο το ύψος απο τους περιμετρικούς τοίχους που είναι χτισμένοι απο πέτρα σε αδρή κατεργασία και με συνδετικό κονίαμα την απλή λάσπη. Γύρω απο τα ανοίγματα τοποθετείται πουρί ή πωρί πωρόλιθος και λαξευτή πέτρα στα υπέρθυρα των ανοιγμάτων. Η κάλυψη του κτίσματος γίνεται με κεκλιμένη τρίριχτη στέγη στηριγμένη σε ζευκτά τα οποία είναι ορατά απο το εσωτερικό του κτίσματος, ενώ η εξωτερική επικάλυψη της στέγης είναι απο βυζαντινά κεραμίδια. Το δάπεδο του ορόφου είναι ξύλινο απο χοντροδουλεμένα δοκάρια και σανίδες. Ο εσωτερικός διαχωριστικός τοίχος είναι κατασκευασμένος με "μπαγδατί". Η λιθοδομή φέρει επίχρισμα και εσωτερικά και εξωτερικά. Τα κουφώματα έχουν αντικατασταθεί με σύγχρονα αλουμινίου , ενώ τα αρχικά ήταν απλές ξύλινες κατασκευές οπου παλαιότερα δε απουσίαζαν και τα τζαμιλίκια.Τέλος η χρήση του τζακιού είναι σημαντική καθώς τοποθετείται και στον κύριο χώρο διημέρευσης αλλά και στην προσθήκη.