Ιστορικά Στοιχεία

Παλιά Τοποθεσία του Χωριού:

Η περιοχή της Τοπικής Κοινότητας κατοικείται ήδη από τα Βυζαντινά χρόνια όπως βεβαιώνει ο μεγάλος αριθμός εκκλησιών γύρω απ’ το χωριό και χρονολογούνται τουλάχιστον από την μέση βυζαντινή περίοδο. Το χωριό αρχικά βρισκότανε σε διαφορετική από τη σημερινή γεωγραφική θέση και μάλιστα σε άλλη πλαγιά του βουνού. Η πλαγιά αυτή είναι περίπου 1χμλ. βορειοδυτικά της υπάρχουσας τοποθεσίας του οικισμού. Η κύρια διαφορά της παλαιότερης τοποθεσίας ήταν η έκθεση του χωριού στη θάλασσα. Σήμερα εκεί δε διασώζονται αρκετά κτίσματα, παρά μόνο τα ερείπια του βυζαντινού ναού του Αγίου Βασιλείου. Αξίζει να σημειωθεί πως τα σπίτια εκεί ήταν χτισμένα στο υπέδαφος.

Αίτιο αλλαγής τοποθεσίας του χωριού:

Η μάστιγα της πειρατείας, πριν την Τουρκοκρατία αλλά και κατά την διάρκειά της που τότε βρισκόταν σε έξαρση, προκάλεσε αλλεπάλληλες καταστροφές και ερημώσεις στους οικισμούς της περιοχής. Σε κάθε πειρατική επιδρομή ο οικισμός καταστρεφόταν ενώ οι κάτοικοι πωλούνταν ως σκλάβοι. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα ένας νέος πληθυσμός έφθανε στην περιοχή ιδρύοντας νέο οικισμό σε πιο ασφαλή τοποθεσία, που δεν θα γινόταν αντιληπτή από τους πειρατές. Το όνομα που δόθηκε στον νέο οικισμό, αρχικά, ήταν «Καλύβες», και από την συγκεκριμένη περιοχή έχουν σωθεί δύο ερειπωμένα σπίτια που αποδεικνύουν την πρωταρχική θέση της Άνω Καστανιάς.

Το χωριό παρουσίαζε αργή αλλά σταθερή ανάπτυξη. Τα πρώτα σπίτια του χωριού ήταν δίχωρα και είχαν συνήθως κατώι το οποίο λειτουργούσε ως αποθήκη ή στάβλος για τα οικόσιτα ζώα. Μετέπειτα, όσο οι ανάγκες, για περισσότερο χώρο, αυξανόντουσαν πρόσθεταν εξωτερικά της κύριας κατοικίας βοηθητικό κτήριο (περίπου 15τ.μ.). Εκεί συνήθως τοποθετούσαν τους χώρους υγιεινής που προηγουμένως δεν υπήρχαν ή τις κουζίνες τους. Ένας παράγοντας που συντέλεσε για την κατασκευή αυτών των βοηθητικών κτηρίων ήταν η εγκατάσταση ύδρευσης (1965). Αξίζει να αναφερθεί ότι το δημοτικό σχολείο του χωριού ήταν μονοθέσιο. Συγκεκριμένα αποτελείται από δύο ορόφους: τον πάνω όροφο όπου πραγματοποιούνταν τα μαθήματα και το κάτω όπου παρείχε γεύμα στους μαθητές. Δυστυχώς, λόγω έλλειψης παιδιών το σχολείο έπαψε να λειτουργεί το 1972.

Σήμερα, ο οικισμός παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον κυρίως τα καλοκαίρια όπου παρατηρείται περισσότερος κόσμος. Άνθρωποι με καταγωγή επιστρέφουν στο χωριό για να απολαύσουν τις διακοπές τους φέρνοντας μαζί και τα παιδιά τους. Σε αυτή την περίοδο πραγματοποιείται το τοπικό πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα (27 Ιουλίου) που είναι η κύρια εκδήλωση του χωριού. Τέλος, στο δημοτικό σχολείο γίνεται παρουσίαση ταινιών για τα παιδιά των διακοπών.