Υφιστάμενο Νομοθετικό Πλαίσιο

Η Άνω Καστανιά μέχρι το 1989 στερούνταν θεσμικό πλαίσιο όρων δόμησης. Με το ΦΕΚ 190/Δ/05-04-1989 καθορίζονται τα όρια του οικισμού και αποκτά όρους και περιορισμούς δόμησης. Ο οικισμός χαρακτηρίζεται μικρός ως προς το μέγεθός του, συνεκτικός σε σχέση με το βαθμό διασπορά των κτηρίων, ενώ ως προς το βαθμό προστασίας κρίνεται αδιάφορος μη  χρίζοντας προστασία, με φθίνουσα δυναμικότητα.  

Με το εν λόγω ΦΕΚ καθορίζονται οι γενικοί όροι δόμησης που προβλέπονται από το Π.Δ. της 24-04-1985 που αφορούν στα όρια και στους περιορισμούς δόμησης οικισμών κάτω των 2.000 κατοίκων. Έτσι για την Άνω Καστανιά ορίζεται η κατά κανόνα αρτιότητα στο 300 τ.μ. Κατά παρέκκλιση, μέσα στα όρια του οικισμού θεωρούνται άρτια τα οικόπεδα με όποιο εμβαδόν είχαν στις 03-05-1985, ημέρα δημοσίευσης του από 24-04-1985 Π.Δ.

Κατά τη μελέτη οριοθέτησης του οικισμού προέκυψε ότι όλα τα κτήρια στον οικισμό είναι μονώροφα και διώροφα και για το λόγο αυτό το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος τους ορίζεται σε 7,50 μ. Επιτρέπεται η υπέρβαση του μέγιστου επιτρεπόμενου ύψους μόνο για κατασκευή στέγης η οποία στο ανώτερο σημείο της δε θα υπερβαίνει τα 2,00 μ.

Στους ειδικούς όρους δόμησης προβλέπεται ότι οι διώροφες ανεγειρόμενες οικοδομές θα καλύπτονται υποχρεωτικά με στέγη και επιβάλλονται τα ξύλινα κουφώματα στα ανοίγματα.

Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1935 και ορίστηκε έδρα της ομώνυμης κοινότητας του νομού Λακωνίας. Με το ΦΕΚ 244Α – 04/12/1997 αποσπάστηκε από την κοινότητα Άνω Καστανιάς και προσαρτήθηκε στον δήμο Βοιών. Με το ΦΕΚ 87Α – 07/06/2010 αποσπάστηκε από τον δήμο Βοιών και προσαρτήθηκε στον δήμο Μονεμβασίας.