Γενική Εικόνα - Σχέση με το Φυσικό Περιβάλλον

Ο εξαιρετικά πυκνός ιστός του οικισμού των Βελανιδιών αναπτύσσεται κατά μήκος μιας πλαγιάς που καταλήγει στη θάλασσα. Από πάνω δεσπόζει ένας κατακόρυφος βράχος, με το ναό του Αγίου Ιωάννη αγκιστρωμένο στην παρειά μιας σπηλιάς του. 

Η τριγύρω βλάστηση είναι ένα συγκέρασμα από ελιές, που καλλιεργούν οι λιγοστοί κάτοικοι, και από μακκία βλάστηση, φρύγανα δηλαδή και αειθαλείς σκληρόφυλλους θάμνους, ικανούς να αντέξουν τους θαλασσινούς ανέμους και την ανομβρία της ομβροσκιάς του Πάρνωνα. Κυρίαρχα είδη είναι τα ρείκια, τα σχοίνα, οι κουμαριές, οι λαδανιές, αλλά και οι αγριλιές, τα κυπαρίσσια, και βέβαια οι τα πουρνάρια, που οι καρποί τους έχουν δώσει το όνομά τους στο χωριό.       

Η ένταση και το δέος που δημιουργεί το απόκρημνο ανάγλυφο μετριάζεται στη θέα της θάλασσας, άρρηκτα συνδεδεμένης με την ιστορία του χωριού. Τα θαλάσσια ρεύματα ωστόσο, τα πελάγη, και οι αέρηδες που συναντιούνται εκεί έχουν γίνει κατά καιρούς  φόβος και τρόμος για τους ναυτικούς αλλά και πηγή έμπνευσης για επώνυμους λογοτέχνες κι ανώνυμους παραμυθάδες της λαϊκής παράδοσης, που πιθανά, η εικόνα του χορού των υδροστροβίλων που συχνά δημιουργούνται ανοιχτά του Κάβο Μαλέα να γινόταν γι’ αυτούς η αφορμή για μια νέα ιστορία.