Στέγες

Στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της Κερατέας εντοπίζονται ξύλινες στέγες διαφόρων ειδών με βυζαντινά κεραμίδια. Συγκεκριμένα συναντάμε μονόρριχτες, δίρριχτες, τρίρριχτες και τετράρριχτες στέγες, με συχνότερες τις τελευταίες.

Η δομική ανάλυση των κυρίαρχων τύπων στεγών στην Κερατέα περιλαμβάνει ξύλινα ζευκτά, όπου πάνω από αυτα τοποθετούνται μικρότερες ξύλινες τεγίδες. Εδώ έχουμε διαφοροποίηση στην κάλυψη αυτών, ειτε με καλάμια είτε με ξύλινες σανίδες. Τέλος, το σύστημα σοβατίζεται με ισχυρό κονίαμα (συχνά και ξερά χόρτα για την ενίσχυσή του) και τοποθετούνται τα κεραμίδια.  

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το σημείο στο οποίο συνδέεται η στέγη με την τοιχοποιία. Εκεί, συνήθως, τοποθετούνταν πέτρες ή τούβλα πλάγια. Σε ορισμένες περιπτώσεις το κομμάτι αυτό σοβατιζόταν διπλά για αισθητικούς λόγους.

Τα κεραμίδια που χρησιμοποιούνται στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής είναι βυζαντινά. Αποτελούνται, επομένως, από το λούκι και το καπάκι και συγκολλούνται με τη χρήση κάποιου κονιάματος. Αυτά προεξέχουν επτά με δέκα εκατοστά από τον τοίχο, ώστε να διώχνουν το νερό που είναι επικίνδυνο για την κατασκευή. Αυτό επιτυγχάνεται είτε με τη διαδοχική εξοχή τούβλων είτε με την προεξοχή των ξύλινων δοκαριών της στέγης.