Καταγραφή των Κτισμάτων

Ένα από τα σημαντικότερα τοπόσημα της Κερατέας αποτελεί η πρώην κατοικία Δροσόπουλου. Στο ισόγειο βρίσκονταν τα «σαλόνια» της οικογένειας και στους ορόφους οι κρεβατοκάμαρες.  Πρόκειται για ένα πλούσιο και περίτεχνο τρίπατο νεοκλασικό που χτίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (1890 περίπου). Βρίσκεται σε κεντρική θέση της περιοχής ανάμεσα στις πλατείες. Περιλαμβάνει φορούσια, μαρμάρινα γραμμικά σχέδια, εντυπωσιακές οροφογραφίες και δύο πηγάδια (μεγάλα έργα της εποχής). Τη δεκαετία του ΄50 λειτούργησε ως κτίριο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ενώ τη δεκαετία του ΄80 δόθηκε στο δήμο. Τη τελευταία δεκαετία φιλοξενεί το ωδείο και την παιδική - εφηβική βιβλιοθήκη της Κερατέας.

Σημαντικό κτίριο της περιοχής είναι το 1^ο δημοτικό σχολείο. Πρόκειται για ένα μεγάλο νεοκλασικό κτίριο που χτίστηκε το 1935. Βρίσκεται δίπλα στην πλατεία Ηρώων και καταλαμβάνει ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο. Την περίοδο του πολέμου λειτουργούσε ως μαγειρείο. Τότε υπέστη σημαντικές καταστροφές και ανακαινίστηκε μετά τον πόλεμο με δωρεά του Γιάννη Παπαδόπουλου. Διακριτό του χαρακτηριστικό αποτελεί η μαρμάρινη σκάλα του. 

Τοπόσημο της Κερατέας αποτελεί και ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός, που κατασκευάστηκε το 1885 από την Ελληνική Εταιρία Μεταλλείων Λαυρίου, η οποία είχε αναλάβει και την κατασκευή ολόκληρης της σιδηροδρομικής γραμμής Αγ. Ανάργυρων - Λαυρίου. Αποτελεί ένα λιτό ισόγειο κτίσμα με αμφικλινή κεραμωτή στέγη, άψογη λιθοδομή και τούβλινα ερυθρόλευκα περιθώρια στις ανατολικές γωνίες του.  Επίσης, διέθετε στέγαστρο με περίτεχνες διακοσμητικές λεπτομέρειες στην πλευρά της αποβάθρας. Πρόκειται για νεοκλασικό κτίριο γαλλικής έμπνευσης, με ελληνικές, όμως, επεμβάσεις. Επομένως, αποκλίνει από την παραδοσιακή αρχιτεκτονική. Η γραμμή λειτουργούσε μέχρι το 1957, ενώ το κτίριο κατοικούνταν μέχρι το 1980. Σήμερα, πέρα από το κτίσμα υπάρχουν εγκαταλελειμμένα βαγόνια και ένα τμήμα των ραγών. Τέλος, αριστερά του σταθμού υπήρχε το κτίριο τη ηλεκτρικής εταιρίας που λειτουργούσε μέχρι το 1968.

Το Μπιζάνι αποτελεί ένα από τα τοπόσημα της Κερατέας. Συγκεκριμένα, πρόκειται για μία από τις παλαιότερες πλατείες του οικισμού. Εκεί συγκεντρωνόταν ο Τούρκικος μαχαλάς κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, ενώ μέχρι τη δεκαετία του ΄40 λειτουργούσε ως το βασικότερο κέντρο διασκέδασης της περιοχής. Αποτελεί, άρα, τον αρχικό πυρήνα του οικισμού. Για αυτό πολλά από τα κτίρια γύρω του είναι χτισμένα πριν το 1950, η δόμηση πυκνή και οι δρόμοι στενοί. Τα διακριτά του στοιχεία είναι ο μεγάλος πλάτανος, το πηγάδι του (μεγάλο έργο της εποχής) και το άγαλμα του τενόρου Κώστα Μυλωνά.

Τοπόσημο της Κερατέας αποτελεί και η εκκλησία του Αγίου Δημητρίου. Πρόκειται για την κεντρική ενορία της περιοχής. Κατεδαφίστηκε δύο φορές (το 1841 και το 1900) για να χτιστεί ο σημερινός ναός. Ο πρώτος λέγεται πως ήταν χτισμένος από μάρμαρα αρχαίων ναών. Ο σημερινός ναός εγκαινιάστηκε το  1908, επί δημαρχίας Ι. Ταταράκη. Έγινε σε σχέδια ενός Γάλλου αρχιτέκτονα και αποτελεί παραλλαγή του εγγεγραμμένου σταυροειδούς ναού με τρούλο. Τέλος, στο εσωτερικό της η εκκλησία φέρει τοιχογραφίες και αξιόλογα έργα γλυπτικής.

Τοπόσημο της Κερατέας αποτελεί και η Αγία Παρασκευή. Πρόκειται για μία εκκλησία χτισμένη στα τέλη του 17^ου αιώνα πάνω στα ερείπια ενός παλαιού ναού της Ήρας. Μιας και χτίστηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας η είσοδος είναι χαμηλή, ώστε να μην μπορούν να μπουν μέσα οι έφιπποι Τούρκοι. Είναι μονόχωρη με αμφικλινή στέγη. Εσωτερικά είναι καλυμμένη με τοιχογραφίες. Κάποια στιγμή επενδύθηκε με πέτρα, καθώς μέχρι τότε ήταν ασβεστωμένη.  

Τοπόσημο τη περιοχής αποτελεί και ο Άγιος Χαράλαμπος. Πρόκειται για μία εκκλησία χτισμένη μεταξύ 16^ου και 17^ου αιώνα πάνω στα ερείπια ενός ναού αφιερωμένου στη θεά Δήμητρα. Αποτελεί το μοναδικό σωζόμενο κτίσμα από το παλαιό μετόχι της μονής Πετράκη. Μιας και χτίστηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας η είσοδος είναι χαμηλή, ώστε να μην μπορούν να μπουν μέσα οι έφιπποι Τούρκοι. Εσωτερικά συναντάμε αρβανίτικες φορεσιές και τοιχογραφίες. Οι πρώτες τοιχογραφίες χρονολογούνται περίπου το 1650.