Συγκριτικοί Πίνακες

Οι παραδοσιακές κατοικίες της Κερατέας ξεκίνησαν να χτίζονται στα τέλη του 19^ου αιώνα και μπορούν να χωριστούν στις εξής κατηγορίες: νεοκλασικά, πυργόσπιτα, μακρυνάρια και καμαρόσπιτα. Κοινό χαρακτηριστικό αυτών των κατοικιών (πέρα από τις νεοκλασικές) αποτελούσε η εσωστρέφεια τους, καθώς γύρω από τις περισσότερες υψωνόταν ψηλός μαντρότοιχος με αυλόθυρα. Ταυτόχρονα οι χώροι τοποθετούνταν γύρω από μία μεγάλη αυλή. Πέρα από τη κύρια κατοικία υπήρχαν και ξεχωριστά δωμάτια με βοηθητική χρήση, όπως φούρνοι και πατητήρια.

Νεοκλασικά:

Οι κατοικίες αυτές ανήκαν σε ευκατάστατες οικογένειες (πχ. κατοικία Δροσόπουλου, κατοικία Ταταράκη) και παρουσίαζαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Συγκεκριμένα, είχαν εντυπωσιακές γύψινες ζωγραφισμένες διακοσμήσεις στα ταβάνια, ψηλοτάβανα δωμάτια, μαρμάρινες σκάλες, μικρούς εξώστες, περίτεχνα στηθαία και άλλα.

Μακρυνάρια:

Το μακρυνάρι ήταν ένα επίμηκες κτίριο τοποθετημένο στην μία πλευρά της αυλής. Όλα τα δωμάτια (καθημερινό, τζάκια, σάλα) είχαν πρόσβαση σε αυτή.

Πυργόσπιτα:

Το πυργάκι, που συχνά, αποτελούσε συνέχεια του μακρυναριού, πρόκειται για ένα διώροφο κτίριο τετραγωνικής κάτοψης. Άνηκε, συνήθως, σε σχετικά ευκατάστατες οικογένειες και τοποθετούνταν στην άκρη της αυλής, ώστε να φαίνεται. Στους ορόφους συναντάγαμε τα υπνοδωμάτια και τη σάλα, ενώ στο υπόγειο βοηθητικούς χώρους. Οι όροφοι αυτοί συνδέονταν μεταξύ τους με εξωτερική σκάλα, ενώ συχνά υπήρχαν μπαλκόνια ή χαγιάτια.

Καμαρόσπιτα:

Το καμαρόσπιτο πήρε το όνομά του από την στηρικτική πέτρινη τοξωτή καμάρα που στήριζε τη στέγη ενός πλατύτερου κτιρίου.