Στέγες

Στέγες:

Οι στέγες στα παραδοσιακά κτίσματα τοι οικισμού της Κερατέας αποτελούνται από έναν ξύλινο σκελετό, από την επικάλυψη που αποτελούν τα κεραμίδια και μερικές φορές από μια ψευδοροφή για να κρύβεται ο σκελετός. Αναλόγως την τυπολογία της κάτοψης των κτισμάτων διαμορφώνεται αντίστοιχα τρίριχτη, τετράριχτη και συνδυασμός αυτών στέγη.

 Το δομικό σύστημα των στεγών είναι δικτυωματικού τύπου και αποτελείται από τα ζευκτά τα οποία συνδέονται μεταξύ τους με τις τεγίδες. Πιο συγκεκριμένα, ο ελκυστήρας του ζευκτού εδράζεται στον περιμετρικό τοίχο μέσω ξύλινων δοκαριών, τους στρωτήρες, ή και κατευθείαν πακτώνεται στην λιθοδομή. Επί του ελκυστήρα τοποθετούνται οι αμείβοντες, ξύλινα στοιχεία που ορίζουν την κλίση της στέγης, που στηρίζονται σε αυτόν με εντορμία και στο άλλο άκρο τους με τον ορθοστάτη, ή αλλιώς μπαμπά. Ο μπαμπάς βρίσκεται στο μέσο του ελκυστήρα, κατακόρυφα τοποθετημένος και το ύψος του καθορίζει την κλίση της στέγης. Στο άνω άκρο του υπάρχουν εσοχές για την σύνδεσή του με τους αμείβοντες αλλά και με άλλα οριζόντια στοιχεία όπως η κορυφομηκίδα, ενώ εδράζεται απλά με τον ελκυστήρα. Συνήθως στους μπαμπάδες καρφώνονται αντιρήδες ώστε να παραλαμβάνονται οι καμπτικές ροπές των αμείβοντων και  να μεταφερθούν τα άνωθεν φορτία στον φέροντα οργανισμό τόσο άμεσα στα σημεία έδρασης όσο και έμμεσα μέσω των ελκυστήρων. Τα ανοίγματα μεταξύ των ζευκτών γεφυρώνονται με λεπτότερης διατομής κορμούς, τις επιτεγίδες που τοποθετούνται παράλληλα στην κλίση της στέγης, σε απόσταση 1-1,5 μέτρα, κάθετα σε αυτές τοποθετούνται οι τεγίδες στις οποίες καρφώνεται ύστερα το πέτσωμα που αποτελείται από ξύλινες σανίδες μικρού πάχους. Τα κεραμίδια «φωλιάζουν» στο πέτσωμα και μερικές φορές στερεώνονται σε αυτό με χρήση κονιάματος.