Πληθυσμιακά στοιχεία
Λόγω της οικονομικής κρίσης που διανύει η χώρα μας παρατηρείται και η αντίστροφη μετατόπιση, δηλαδή από την πρωτεύουσα, πολίτες εγκαθίστανται στην ύπαιθρο.Σημαντικό ρόλο στην αμφίδρομη αυτή μετακίνηση των ανθρώπων, είχε και η ανάπτυξη του οδικού δικτύου (Αττική Οδός).
Κυριαρχεί η μεταβολή μοντέλου πατριαρχικής πολυμελούς οικογένειας σε μοντέλο μικρής πυρηνικής οικογένειας με 1 ή 2 παιδιά.
Υπάρχει μεταβολή τρόπου ζωής από αγροτικό σε αστικό. Τα παραδοσιακά καφενεία σταδιακά κλείνουν και ανοίγουν καφετέριες και χώροι εστίασης. Τα πανηγύρια στα εξωκλήσσια εξαιτίας της πανδημίας έχουν ανασταλεί και λόγω ιδιοσυγκρασίας ίσως κρατούν κάποια έθιμα και παραδόσεις . Το φαινόμενο της επιστροφής στην ύπαιθρο που προαναφέραμε παρατηρείται και στον τρόπο ζωής των ανθρώπων ,γεγονός που επηρεάζει άμεσα τον Οικισμό της Κερατέας.
Οικονομικές- Παραγωγικές δραστηριότητες
Μέχρι την δεκαετία του ‘50 οι πολίτες ασχολούνται με την γεωργία , την κτηνοτροφία ,την ρυτινοσύλλεξη και το εμπόριο.
Την δεκαετία του ’60 παρατηρείται αύξηση των ελεύθερων επαγγελματιών, των εμπόρων, των δημόσιων υπαλλήλων , οικοδόμων και των μεσιτών, καθώς μειώνονται αισθητά οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι.
Την δεκαετία του ‘70 γίνεται πλέον αισθητός ο περιορισμός της κτηνοτροφίας , η ανάπτυξη του εμπορίου, της επικοινωνίας, των μεταφορών. Παρατηρείται αύξηση των οικομολόγων- λογιστών , των εκπαιδευτικών ,καθώς επίσης και των εργατών για οικοδομές , αφού βασικό χαρακτηριστικό της δεκαετίας του 1970 είναι η Αντιπαροχή.
Κατά την δεκαετία του ΄80 , η γεωργία και κτηνοτροφία τείνουν να εξαφανιστούν ενώ ό,τι επάγγελμα έχει σχέση με την οικοδομιή αναπτύσσεται ραγδαία λόγω της τεράστιας οικιστικής ανάπτυξης στην περιοχή.
Αμπελουργία- Οινοποιία
H αμπελοκαλλιέργεια και η οινοπαραγωγή, αποτελούν μια από τις σημαντικές διαχρονικές ασχολίες των κατοίκων της Κερατέας, και όλων των Μεσογείων γενικότερα. Ήδη από την αρχαιότητα εντοπίζονται αμπελώνες στην περιοχή του ενώ για τον 19ο και 20ο αιώνα υπάρχουν αναφορές περιηγητών, δημοσιογράφων και λογοτεχνών για το ξακουστό κερατιώτικο κρασί. Εντοπίζονται, επίσης, πραγματολογικά στοιχεία για τον τρύγο την περίοδο της κατοχής και διαπιστώνεται ότι το παραδοσιακό πατητήρι δεν έλειπε από τα περισσότερα σπίτια της περιοχής. Σήμερα, ο Αττικός Αμπελώνας αποτελεί τον μεγαλύτερο ενιαίο μονοποικιλιακό αμπελώνας της Ελλάδας με έκταση 63.000 στρεμμάτων. Οι κύριες ποικιλίες που παράγονται είναι το Σαββατιανό και η Ρετσίνα.
Μελισσοκομία
Η μελισσοκομία είναι μία από τις κύριες παραγωγικές δραστηριότητες. Από την αρχαιότητα φαίνεται πως απασχόλησε τους κατοίκους της περιοχή, γεγονός που αποδεικνύεται με την εύρεση ενός πήλινου καλύμματος κυψέλης για μελίσσια του 4ου αιώνα πΧ. Ανάλογο κάλυμμα κυψέλης χωρίς επιγραφή έχει βρεθεί στην περιοχή Οβριοκάστρου Κερατέας. Ένα ακόμη στοιχείο που δείχνει την μακραίωνη παράδοση στη μελισσοκομία είναι το τοπωνύμιο Αρί, που στα Τούρκικα σημαίνει μέλισσα και είναι μια πιθανή εκδοχή η ονομασία στην περιοχή αυτή μεταξύ Κερατέας Αναβύσσου να προέρχεται από εκεί. Σήμερα, στην Κερατέα διοργανώνεται ετήσια Γιορτή Μελιού από τον Δήμο και το Μελισσοκομικό Συνεταιρισμό. Αποτελεί και ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός του τόπου, με μεγάλη συρροή θεατών από τους γύρω δήμους.
Χαρούπι
Πιστεύεται ότι το όνομα της Κερατέας προέρχεται από το φυτό χαρουπιά που λέγεται αλλιώς και κερατέα ή κερατιά ή ξυλοκερατιά. Η χαρουπιά είναι είδος δασικό, γεωργικό, βιομηχανικό και καλλωπιστικό.Στην Ελλάδα χρονολογείται εδώ και χιλιάδες χρόνια και χρησιμοποιούνταν ως τροφή για τα ζώα, ως βότανο αλλά και ως τρόπο να ζυγίζουν το χρυσό. Η συγκομιδή του γινόταν στα μέσα καλοκαιριού.
Σύκα
Τα σύκα της Αττικής ήταν βασικό συστατικό της διατροφής των ανθρώπων που ζούσαν στους δήμους της αρχαίας Αθήνας. Στην Αττική καλλιεργούνται κυρίως οι ποικιλίες «Βασιλική» και τα «μαύρα Μαρκοπούλου» και παράγονται περίπου 1200 τόνοι ετησίως. Στο Μαρκόπουλο Μεσογαίας, καλλιεργούνται 400 στρέμματα ενώ στην Αττική αντιστοιχεί το μέχρι 5% της συνολικής παραγωγής σύκων που ανέρχεται σε 1,05 χιλ. τόνους σε συνολική έκτασης 3,885 χιλ. στρεμμάτων.
Ελιά - Ελαιόλαδο
Μεγάλο μέρος του Αττικού τοπίου καταλαμβάνεται από υπεραιωνόβιες ελιές. Δέντρα χιλιάδων χρόνων εντοπίζουμε στη Κερατέα, στο Μαρκόπουλο, στα Σπάτα και στο Κορωπί. Στο Κορωπί κάποιες χρονολογούνται γύρω στο 570 π.Χ. Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια στροφή προς την ελαιοκαλλιέργεια. Η ετήσια παραγωγή ελαιόλαδου της περιοχής ανέρχεται περίπου στους 1.000 τόνους. Κυριαρχεί η ποικιλία Kλωνάρα Κορωπίου.