Κάνοντας μια βόλτα στους δρόμους και στα δρομάκια του οικισμού της Κερατέας, μπορεί κανείς να αντιληφθεί τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του, όπως επίσης και να διαβάσει τον τρόπο με τον οποίο αυτός έχει αναπτυχθεί και συγκροτηθεί. Ένα από τα στοιχεία που εντοπίζουμε είναι η τοποθέτηση κτισμάτων και αυλών στο όριο του δρόμου, αλλά και το κατά πόσο το δημόσιο στοιχείο διεισδύει στο ιδιωτικό και αντίστροφα.Οι περισσότερες αυλές είναι συγκεντρωμένες στην πίσω πλευρά των κτιρίων, ενώ όσο προχωράμε προς το παλιό κέντρο του οικισμού διακρίνουμε κατοικίες με μικρότερες κλειστές ή χωρίς αυλές. Συνήθως τα πιο παλιά σπίτια προσπαθούν να οριοθετήσουν την αυλή τους με έναν μαντρότοιχο ο οποίος καμιά φορά αποτελεί και το μέτωπο του δρόμου. Παρατηρούμε λοιπόν μια αυστηρή απομόνωση και εσωστρέφεια των αυλών που μας ανατρέχει στην κοινωνική πραγματικότητα της εποχής.
Όσο αναφορά τα κτήρια παρατηρούμε διαφορές μεταξύ αυτών που βρίσκονται στο παλιό κέντρο του οικισμού και αυτών που κτίστηκαν αργότερα. Εκείνα που τοποθετούνται πριν το 1950 είναι κτήρια ισόγεια, μικρής κλίμακας με ορθογωνική ή τετράγωνη κάτοψη , φέροντες τοίχους από ξηρολιθιά και πέτρινη στέγη ώστε να επιτευχθεί μία χρωματική ομοιογένεια με το έδαφος και το φυσικό τοπίο.Αντίθετα, τα κτίρια που εξελίχθηκαν αργότερα θα λέγαμε ότι είναι κτίρια λιτά, πολυώοροφα με μεγαλύτερο αριθμό δωματίων.