Βαθμός Αλλοίωσης

Ο βαθμός αλλοίωσης της Κερατέας μπορεί να αναλυθεί σε διάφορα επίπεδα. Αρχικά, οι βασικές παρεμβάσεις που παρατηρούμε είναι αυτές του δημόσιου χώρου και κυρίως στα κεντρικά σημεία του παλιού οικισμού. Το Μπιζάνι, όπως έχει προαναφερθεί, ήταν η κεντρική πλατεία του οικισμού έχοντας μεγάλο αντίκρισμα στην κινητικότητα της περιοχής γύρω από την πλατεία. Σε αντίθεση με αυτή την εικόνα του οικισμού, έρχεται η σημερινή κατα την οποία το Μπιζάνι αποτελεί έναν κυκλικό κόμβο που η λειτουργία του είναι να αποσυμφορίσει το δρόμο σε περίπτωση έντονης κίνησης και έχει χάσει τελείως τον συλλογικό χαρακτήρα που είχε, με εξαίρεση την καφετέρια που εκτείνεται πάνω στην πλατεία. Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και στην πλατεία του Αγίου Χαραλάμπους, η οποία στο παρελθόν είχε το ρόλο κεντρικής πλατείας και λήψης τοπικών αποφάσεων καθώς εκεί στεγαζόταν και το παλιό Δημαρχείο της Κερατέας. Πλέον η πλατεία χρησιμοποιείται κυρίως ως άτυπο δημόσιο πάρκινγκ λόγω της τοποθεσίας της (διπλα στην κεντρική πλατεία Βασιλέως Γεωργίου) και δεν έχει καμία άλλη δημόσια χρήση καθώς οι ανάγκες των πολιτών καλύπτονται από καινούριες δομές. Από αυτα τα δύο παραδείγματα καταλαβαίνουμε ότι ο βαθμός επέμβασης όσον αφορά το δημόσιο χαρακτήρα της Κερατέας είναι μεγάλος και για αυτόν τον λόγο έχει αλλάξει o τρόπος που ζουν οι κάτοικοι καθως και οι συναναστροφές μεταξύ τους, αφού ο παλιός οικισμός έδειχνε εκ πρώτης όψεως πολύ πιο εσωστρεφής από τον σημερινο, με μικρές πλατειες, πολλές φορές κλειστές προς τους μεγάλους δρόμους, με κυρίως χρηστικό χαρακτήρα. Άρα είναι εμφανής η αλλοίωση που έχει δεχτεί ο δημόσιος χώρος της Κερατέας στο πέρασμα των χρόνων η οποία βέβαια συνεχίζεται και στους πιο ιδιωτικούς χώρους, τις κατοικίες.

Στις κατοικίες η κατάσταση όσον αφορά την αλλοίωση είναι αντίστοιχη. Πολλές νέες κατοικίες έχουν αφομοιώσει κατά τον σχεδιασμό τους στοιχεία από πολλα διαφορετικά ρεύματα με αποτέλεσμα να υπάρχει μια ξεκάθαρη διαφοροποίηση των παραδοσιακών κτισμάτων από αυτά που χτίστηκαν μετά το 1950. Μελετώντας τον τρόπο ζωής και χρήσης της κατοικίας στο σύνολο της, καταλαβαίνουμε ότι πλέον υπάρχει μια διαφορετική αντίληψη των κατοίκων της Κερατέας. Η χαρακτηριστική περίκλειστη αυλή και η εσωστρέφεια των κατοικιών είναι στοιχεία που πλέον δεν αντιστοιχούν στον τροπο ζωής και τις ανάγκες των κατοίκων και τις αποβάλλουν αντικαθιστώντας τες με ανοιχτές μπροστινες αυλές και μεγάλα παράθυρα, πολλές φορές στις όψεις των δρομων. Διάφορες επίσης βρίσκουμε και στα οικοδομικά χαρακτηριστικά, όπως τα ξύλινα κουφώματα, οι διρριχτες (συνήθως) στέγες και η πέτρινοι τοίχοι. Στα νεόχτιστα κτίρια κυριαρχεί το μπετόν ως δομικό υλικό που έχει δώσει την ευκαιρία στους κατασκευαστές να δημιουργούν πολύπλοκα σχήματα και διαφορετικες δομές από αυτές της πέτρας (πιλοτη, πολυγωνικές ή κυκλικές σε σημεία κατόψεις, κλπ) τα οποία  σε συνδιασμό με τα αλουμινένια κουφώματα και τις διαφορετικές επενδύσεις στις προσόψεις των κτιρίων δίνουν μια εντελώς διαφορετική αίσθηση στον επισκέπτη σε σχέση με αυτή του παραδοσιακού οικισμού.

Η κατηγοριοποίηση των μεταγενέστερων επεμβάσεων στον οικισμό της Κερατέας αφορά τον βαθμό αλλοίωσης του χαρακτήρα του κτίσματος στο οποίο γίνονται. Έτσι έχουμε, επεμβάσεις που δεν αλλοιώνουν το χαρακτήρα του κτίσματος και επεμβάσεις που αλλοιώνουν κατά πολύ τον χαρακτήρα του.

Είναι γεγονός πως δεν έχουν όλες οι πραγματοποιημένες επεμβάσεις την ίδια έκταση ούτε επιφέρουν τα ίδια αισθητικά αποτελέσματα. Κατά κύριο λόγο, εκείνες που θεωρούμε πως δεν επιφέρουν μεγάλη αλλοίωση στα κτίσματα είναι εκείνες που χαρακτηρίζουμε ως «σημειακές» δηλαδή αυτές που επιδιορθώνουν μικρής κλίμακας δομικά στοιχεία είτε εκείνες που αξιοποιούν τα παραδοσιακά και προγενέστερα υλικά.

Σε αυτή τη κατηγορία κατατάσσονται και εκείνες οι επεμβάσεις που στόχο έχουν να επιδιορθώσουν στοιχεία και να συντηρήσουν το κτίσμα όπως είναι η επιδιόρθωση των στεγών, η προσθήκη κονιάματος για το γέμισμα ρωγμών στον φέρον οργανισμό και η αλλαγή κουφωμάτων με καινούργια ξύλινα και ίδιου ύφους κουφώματα

Από την άλλη, υπάρχουν και επεμβάσεις που έχουν αλλοιώσει την ταυτότητα της περιοχής. Πέρα των στοιχείων του φέροντα οργανισμού, πολλά συμπληρωματικά δομικά μέλη υφίστανται παρεμβάσεις που αλλοιώνουν την φυσιογνωμία του κτιρίου σε μεγάλο βαθμό και κατά συνέπεια εκφυλίζεται ολόκληρος ο χαρακτήρας του παραδοσιακού οικισμού. Σε αυτά συμπεριλαμβάνεται η τοιχοποιία η οποία παραμορφώνεται από την αρχική της όψη λόγω του επιχρισματος με το οποίο επικαλύπτεται. Κονιάματα διαφορετικής υλικότητας με το αυθεντικό διαφοροποιούν το τελικό οπτικό αποτέλεσμα τόσο λόγω των χρωματικών διαφορών που επιτυγχάνονται όσο και εξαιτίας του διαφορετικού αρμολογικού τύπου που εφαρμόζεται. Έτσι, προκύπτουν αποτελέσματα τοιχοποιίας με λιγότερο εμφανή λιθοδομή με επικάλυψη μεγάλου μέρους της πέτρας και μη εμφανή λιθοδομή με ολοκληρωτική επικάλυψη από σοβά ή ασβεστοκονίαμα.

Μεγάλη έκταση του οικισμού της Κερατέας έχει υποστεί επεμβάσεις. Ο βαθμός της επέμβασης, το είδος, αλλά και οι συνθήκες και το περιβάλλον στο οποίο παρατηρούνται έχουν επιφέρει αλλοιώσεις τον χαρακτήρα του. Ωστόσο ο μοναδικός παραδοσιακός χαρακτήρας δεν αναιρεί το γεγονός ότι ο οικισμός συνιστά ένα τόπο ζωής, δηλαδή έναν «ζωντανό οργανισμό» η εικόνα και η δομή του οποίου μεταβάλλεται με το πέρασμα του χρόνου ώστε να προσαρμόζεται κάθε φορά στις νέες αναγκές και τεχνικές.