Βασικό γνώρισμα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, είναι η αξιοποίηση και η ενσωμάτωση, στην κατασκευή των κτιρίων, των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος όπως μορφολογία εδάφους, κλιματικές συνθήκες, προσανατολισμός, βλάστηση, κλπ. Με τον τρόπο αυτό, ο παραδοσιακός τεχνίτης κατάφερε να εξασφαλίσει τις μέγιστες συνθήκες άνεσης και λειτουργικότητας. Δημιουργούσε επίσης κτίρια ανθεκτικά στο χρόνο και στα καιρικά φαινόμενα. Οι τεχνίτες της εποχής γνώριζαν καλά τις ιδιότητες των δομικών υλικών που παρέχει η φύση και τα επεξεργάζονταν με ιδιαίτερη ικανότητα. Έτσι στο Νεοχώρι συναντά κανείς πέτρινα κτίσματα με την προσθήκη στοιχείων από ξύλο (κουφώματα, ξυλοδεσιές, στέγες κλπ) και σκεπές από κεραμίδια. Τα κτίρια αυτά με την απλότητα και την υλικότητα τους εναρμονίζονται απόλυτα με το φυσικό περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζεται από πυκνή βλάστηση, ψηλά βουνά και φυσικά τα νερά της λίμνης. Η λιθόστρωτη πλατεία με τον πλάτανο την εκκλησία και το σχολείο συνδέονται επίσης αρμονικά με το υπόλοιπο χωριό αποτελώντας τον πυρήνα της ζωής στον οικισμό.
Σημεία αναφοράς της αρχιτεκτονικής του οικισμού αποτελούν οι ιστορικές εκκλησίες του με σημαντικότερο τον μονόχωρο ναό του Αγ. Νικολάου που διαθέτει νάρθηκα στη δυτική πλευρά και εξωνάρθηκα στη βόρεια. Από τις τοιχογραφίες του σήμερα σώζονται μόνον τμήματα του 16ου και 17ου αιώνα, αφού το 1960 ο ναός κάηκε και ανακατασκευάστηκε. Το παλαιό δημοτικό σχολείο αλλά και οι κρήνες οι οποίες ευρίσκονται σε αρκετά σημεία, αποτελούν επίσης τόπους με ιδιαίτερο ενδιαφέρον.