Η ανάπτυξη του οικισμού διακρίνεται σε οργανικές οικιστικές ενότητες, γειτονιές. Κυρίαρχη χρήση είναι η κατοικία, ενώ ο ιστός είναι πυκνοδομημένος κοντά στον κεντρικό οδικό άξονα, και όσο πλησιάζει στις κορυφές, τα κτίσματα διασκορπίζονται. Νευραλγικό σημείο είναι η κεντρική πλατεία.
Δεν παρατηρούνται συγκεντρώσεις χρήσεων σε άλλο σημείο του οικισμού, όπως για παράδειγμα χρήσεις εμπορίου, εστίασης και ψυχαγωγίας. Οι χρήσεις αυτές ώς επί το πλείστον συγκεντρώνονται γύρω από την κεντρική πλατεία.
Τοπόσημα του χωριού, μπορούν να θεωρηθούν οι δύο εκκλησίες, ο Ιερός Ναός Κοίμησης της Θεοτόκου, στο βόρειο τμήμα του χωριού, με ρυθμό Βασιλικής με τρούλο ενώ ταυτόχρονα είναι από τις μεγαλύτερες εκκλησίες της περιφέρειας, και ο ναός του Προφήτη Ηλία, ο οποίος είναι μία τρίκλιτη βασιλική κτισμένη το 1903.
Τέλος, σημαντικό είναι το Λαογραφικό Μουσείο, στο βόρειο άκρο του χωριού, στον επαρχιακό δρόμο που οδηγεί στον οικισμό Φανάρι.