Τοιχοποιίες

-είδη τοιχοποιών ανάλογα με τη μορφή, τον τρόπο δόμησης, τα βασικά υλικά κατασκευής, τα συνδετικά κονιάματα, τα επιχρίσματα

Κυρίαρχο δομικό υλικό αποτελεί ο τοπικός σχιστόλιθος. Οι φέροντες τοίχοι διαμορφώνονται από τους μεγάλους λίθους με αργιλικό (συνήθως) συνδετικό κονίαμα είτε ως ξερολιθιά. Ανά διαστήματα τοποθετούνται μεγαλύτεροι σχιστόλιθοι που συνδέουν εσωτερική με εξωτερική παρειά αυξάνοντας έτσι την συνεκτικότητα και την αντοχή της τοιχοποιίας. Παράλληλα, εγκιβωτίζονται μεγαλύτερα λίθινα γραμμικά στοιχεία που διαμορφώνουν πρέκια ανοιγμάτων και προστατευτικά γείσα (φρύδια). Είναι εμφανής η οριζοντιότητα των λίθινων στοιχείων στις όψεις και η κατασκευαστική απλότητα της τοιχοποιίας. Το πάχος κυμαίνεται από 45 έως 80 εκατοστά με σταδιακή μείωση στους ορόφους. Η τοιχοποιία εξωτερικά παραμένει συνήθως ανεπίχριστη.  Σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχει λεπτού πάχους ασβεστοκονίαμα ενώ σε άλλες περιπτώσεις το επίχρισμα γίνεται και με την χαρακτηριστική, τοπική τεχνική του σαρδελώματος. Οι αυλακώσεις από το μυστρί δημιουργούν ανάγλυφα επιφανειών με ιδιάζουσες φωτοσκιάσεις εξασφαλίζοντας τη απομάκρυνση του νερού.