Κλιματολογικά χαρακτηριστικά, Ιστορικά στοιχεία

Κλιματολογικά χαρακτηριστικά

Όσον αφορά τα κλιματολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής, παρά την ορεινή τοποθεσία, το κλίμα χαρακτηρίζεται σχεδόν ήπιο, λόγω της γειτνίασης με τη θάλασσα. Οι υψηλότερες θερμοκρασίες παρουσιάζονται στις περιόδους που δεν πνέουν μελτέμια για σειρά ημερών, φαινόμενο ωστόσο σπάνιο, λόγω του μεγάλου υψομέτρου, αλλά και της γεωγραφικής θέσης της Άνδρου γενικότερα. Επιπλέον, το νησί διακρίνεται για το υψηλότερο στις Κυκλάδες ετήσιο ύψος βροχόπτωσης, με αποτέλεσμα να διαφοροποιείται από το ξηρό και άγονο έδαφος των υπόλοιπων νησιών. Βασικότερος παράγοντας  διατήρησης  της θερμοκρασίας σε σχετικά χαμηλά επίπεδα τους θερινούς μήνες, αποτελεί ο καλοκαιρινός τοπικός ημερήσιος άνεμος (μελτέμι) που χαρακτηρίζει το νησί της Άνδρου, για τη μεγάλη συχνότητα και έντασή του, με βορειοδυτικές και βόρειες διευθύνσεις και συχνότητα που ανέρχεται σε περίπου 80% τους καλοκαιρινούς μήνες.

Ιστορικά στοιχεία

Tα ιστορικά στοιχεία που εντοπίζονται φαίνεται να αφορούν κατά κύριο λόγο το κάστρο που βρίσκεται στο άνω μέρος του οικισμού. Το Πάνω Κάστρο , Κάστρο της Φανερωμένης ή της Γριάς το Κάστρο ,όπως ονομάζεται, χτίστηκε από τους Βενετούς πάνω σε λόφο βόρεια του Όρμου Κορθίου, σε υψόμετρο περίπου 600 μ. περιβαλλόμενο από υψηλούς βράχους και ισχυρό τείχος, ικανό να προστατεύσει περίπου χίλιους κατοίκους.  Ενδέχεται βέβαια να προϋπήρχε στο σημείο βυζαντινός οικισμός, η οχύρωση του οποίου ενισχύθηκε από τους Ενετούς. Λόγω της άγνωστης ιστορίας του, έχουν τροφοδοτηθεί αρκετοί θρύλοι γύρω από αυτό. Σύμφωνα με το γνωστότερο, οι Τούρκοι, που δεν μπορούσαν να το καταλάβουν, έστειλαν στο κάστρο μια γριά με την έγκυο κόρη της να ζητήσουν βοήθεια, όμως το βράδυ η γριά άνοιξε την πύλη του κάστρου ,και μπήκαν οι Τούρκοι που έσφαξαν όλους τους κατοίκους. Στη συνέχεια η γριά, μετανιωμένη για την πράξη της, ανέβηκε σε ένα ψηλό βράχο και αυτοκτόνησε πηδώντας στη θάλασσα. Έτσι η μνήμη της γριάς έμεινε σε δύο από τα αξιοθέατα της περιοχής: “της γριάς το κάστρο” και την όμορφη παραλία “της γριάς το πήδημα”. To κάστρο δεν προσείλκυσε ποτέ μεγάλο πληθυσμό σε περιόδους ειρήνης και πρέπει να εγκαταλείφθηκε σχετικά νωρίς, τον 17ο αιώνα με το τέλος της πειρατείας. Σήμερα στο κάστρο, όπου φτάνει κανείς από ένα μονοπάτι που ξεκινά από το χωριό του Κοχύλου, υπάρχουν ερείπια σπιτιών, εκκλησιών, δεξαμενών νερού και η εκκλησία της Φανερωμένης.