Μεταγενέστερες Επεμβάσεις

Είναι γεγονός ότι μέσα στο πέρασμα των χρόνων, τα περισσότερα παραδοσιακά κτήρια του οικισμού επιδέχθηκαν μία σειρά επεμβάσεων είτε για να αντιμετωπιστεί κάποια αστοχία του φέροντα οργανισμού του κτηρίου, είτε για να αντιμετωπιστούν μεταγενέστερες ανάγκες των ιδιοκτητών. Αρχικά, παρατηρήθηκε, σε ένα μεγάλο εύρος κτηρίων, το κλείσιμο κάποιων παραθύρων και πορτών στα κτήρια, με την τοποθέτηση μεγάλων λίθων (ίδιων  με εκείνους που χρησιμοποιούνται για την λιθοδομή) στα ανοίγματα, μέχρι να ολοκληρωθεί και να δημιουργηθεί μία ενιαία τοιχοποιία. Σε κάποιες περιπτώσεις, για το κλείσιμο του ανοίγματος, είναι δυνατό να έχουν χρησιμοποιηθεί τσιμεντόλιθοι, ακόμη και οπτόπλινθοι. Είναι προφανές ότι οι επεμβάσεις αυτές έγιναν μεταγενέστερα. Συνηθέστερα,  δεν έχει χρησιμοποιηθεί κάποιο κονίαμα, έτσι ώστε να καλυφθεί η διαφορετικότητα των υλικών της κατασκευής στο σημείο του ανοίγματος, με αποτέλεσμα να υπάρχει κάποια αλλοίωση της αρχιτεκτονικής μορφής, η οποία είναι εμφανέστερη στην περίπτωση που έχουν χρησιμοποιηθεί μεταγενέστερα υλικά.

Μία χαρακτηριστική επέμβαση στο κατασκευαστικό σύστημα των κτηρίων είναι η τοποθέτηση ενός υποστυλώματος σε κάποιο σημείο της κατασκευής, για την στήριξη της πρώτης μεγάλης δοκού της στέγης, του οριζόντιου δώματος, αλλά και του πατώματος. Το υποστύλωμα μπορεί να είναι ξύλινο, δηλαδή κάποιος κορμός δέντρου ελάχιστα κατεργασμένος, ενώ σε κάποιες πρόχειρες κατασκευές, μπορεί να αποτελείται από την ένωση δύο μικρότερων καδρονιών. Σε μεταγενέστερες επεμβάσεις, το υποστύλωμα μπορεί να είναι μεταλλικό. Σε κάθε περίπτωση η διάμετρος του υποστυλώματος ποικίλλει ανάλογα με την σημαντικότητα του στατικού προβλήματος της δοκού και το μέγεθος της. Στις πρόχειρες κατασκευές, είναι δυνατό να έχουν τοποθετηθεί κάποιες πέτρες στην βάση του υποστυλώματος, με σκοπό να μειωθεί το ύψος που απαιτείται. Τέτοιου είδους επεμβάσεις, που σχετίζονται με την στατικότητα της κατασκευής, αλλοιώνουν την αρχιτεκτονική μορφή, όταν χρησιμοποιείται μέταλλο, αλλά δυσκολεύουν την κίνηση στον χώρο. Η τοποθέτηση ενός υποστυλώματος στην περίπτωση αστοχίας της δοκού λόγω κάμψης, αποτελεί μία προσωρινή επίλυση του προβλήματος, καθώς θα έπρεπε να αντικατασταθεί η δοκός.

Όσον αφορά την στήριξη της πρώτης δοκού της στέγης, του δώματος ή του πατώματος, καταγράφηκε μία μεταγενέστερη επέμβαση, η οποία αφορά την κατασκευή ενός φουρουσιού, πάνω στο οποίο εδράζεται η δοκός. Μία τέτοια επέμβαση δεν αλλοιώνει την αρχιτεκτονική μορφή και ταυτότητα του κτηρίου σε σημαντικό βαθμό.

Μία μεταγενέστερη παρέμβαση, που παρατηρήθηκε σε αρκετά κτήρια του οικισμού, είναι η τοποθέτηση τσίγκινης στέγης, η οποία αποτελείται από μία σειρά ξύλινων δοκαριών, μικρής διαμέτρου και την τελική στρώση, δηλαδή τον τσίγκο. Μία παραλλαγή είναι η τοποθέτηση τσίγκινου υπόστεγου στο ύψος του ορόφου του κτηρίου. Το συγκεκριμένο σύστημα στέγασης χρησιμοποιείται κατά βάση σε πρόχειρες κατασκευές, όπως για παράδειγμα αποθήκες. Σε όλες τις περιπτώσεις, αλλοιώνεται η αρχιτεκτονική μορφή και ταυτότητα του κτηρίου.

Πρόσφατες θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν οι επεμβάσεις στην συγκεκριμένη κατηγορία, καθώς πρόκειται για προσθήκες από μπετόν ή τούβλο σε ήδη υπάρχουσες κατασκευές. Πιο συγκεκριμένα, πρόκειται για την κατασκευή ενός φέροντα οργανισμού από οπλισμένο σκυρόδεμα, πάνω σε ένα αυθεντικό παραδοσιακό κτήριο με στατικά προβλήματα, με σκοπό την ανέγερση ορόφου. Αν και ο σκοπός ήταν η διατήρηση του υπάρχοντος κτηρίου, σε αντίθεση με το γκρέμισμα και την ανέγερση ενός σύγχρονου στην θέση του, η  αρχιτεκτονική του μορφή αλλοιώνεται σε υψηλά επίπεδα. Η ίδια επέμβαση έχει παρατηρηθεί και σε κτήρια χωρίς στατικά προβλήματα. Παρόμοιες περιπτώσεις είναι η δημιουργία στηθαίων από τούβλο ή τσιμέντο σε ήδη υπάρχοντα δώματα παραδοσιακών κτηρίων, τα οποία συνηθέστερα είναι ανεπίχριστα, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστούν μη συμβατές επεμβάσεις ως προς την αρχιτεκτονική ταυτότητα του κτηρίου.

Μία από τις κυριότερες κατηγορίες επεμβάσεων είναι και αυτή της συντήρησης των αυθεντικών παραδοσιακών κτηρίων, που διατηρεί και ενισχύει την αυθεντικότητα της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, μέσα από μία σειρά εργασιών και επισκευών. Στην κατηγορία αυτή, ανήκουν τα κτήρια εκείνα, στα οποία έχουν γίνει επεμβάσεις, που αφορούν την εξασφάλιση της κατασκευής από στατικής απόψεως και της μορφής από αρχιτεκτονικής απόψεως, χρησιμοποιώντας τα ίδια παραδοσιακά υλικά. Βέβαια, μία περίπτωση, στην οποία έχει χρησιμοποιηθεί ένα σύγχρονο υλικό, όπως το τσιμέντο, αλλά διατηρείται η ταυτότητα και η μορφή, είναι μία εξωτερική κλίμακα, κατά βάση λιθόκτιστη, ενώ το πάτημα και το ρίχτι είναι κατασκευασμένο από μία λεπτή στρώση τσιμέντου. Η μέθοδος αυτή παρατηρείται σε αρκετές περιπτώσεις.